unblamable, innocent;
not due;
— առնել՝ կացուցանել, to clear, to acquit.
ἁθῷος. innocens, insons, ἁναίτιος, innoxius, καθαρός, purus. Ոչ պարտաւոր. անպարտական. ազատ ի պարտուց, ի յանցանաց. ի պատժոց. անմեղ։ արդարացեալ. քաւեալ. սուչսուզ. տե՛ս (Ծն. ՟Խ՟Դ. 10։ Ել. ՟Ի՟Ա. 19. 28։ ՟Ի՟Գ. 7։ Օր. ՟Ի՟Դ. 5։ ՟Բ. Թագ. ՟Գ. 29։ ՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Ա. 16։ ՟Ի՟Դ. 4։ Երեմ. ՟Է. 6։ ՟Ի՟Բ. 3. 17։ ՟Ի՟Զ. 15։ Դտ. ՟Ժ՟Ե. 3։ ՟Գ. Թագ. ՟Բ. 9։ Յովէլ. ՟Գ. 21։)
Մինչեւ յե՞րբ զարիւն անպարտից հեղուս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)
Դնել նշան ի ճակատ անպարտիցն արանց. (Շ. հրեշտ.։)
Զանպարտսն պարտաւոր մահու արարեալ։ Եւ ես անպարտ եւ ատաքոյ մեղադրութեան մնացից. (Յհ. կթ.։)
Անպարտ գտաւ յիսուս յատենի. (Գանձ.։)
Առանց պարտեաց. յանիրաւի. տարապարտ. նահագ եէրէ.
Մի՛ լայք մեռեալք զյիսուս կենդանին, զայն որ անպարտ վիրաւորեցին. (Գանձ.։)
Իսկ անդ յասելն՝ Զիմ միածինն անպարտ տանջեցին, լինի ած. եւ մկ։
Մեք յանպարտս զմարդիկ սպանանէաք, եւ սա յաշխարհի զմեռեալս յարուցանէր. (Եղիշ. երէց.։)
Անպարտ խոցոտիմք ի չարէն. (Լմբ. սղ.։)
Նոյնպէս իմա՛ զասելն.
Վտարանդի լեալ յանպարտ թշնամեաց տարապարտուց. այսինքն յանիրաւի (գործողաց) ի թշնամեաց. (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Ե. 33։)
Զոր չէ պարտ առնել. անվայելուչ. տարադէպ.
Անպարտ հանդերձ. (Ոսկ. եբր.։)
Գուցէ այլ մեծամեծս եւ անպարտս խօսեսցի. (Ճ. ՟Ա.։)
Եւ ձեզ անպարտ (էր) մոռանալ զճգնութիւն հարցն սրբոց. (Բուզ. ՟Գ. 14։)
որպէս Անպարտելի. անյաղթ. եէնիլմէզ.
Ի վերայ հասեալ անպարտ եւ անշարժ մտաց վկային. (Ճ. ՟Ա.։)
Յայսմ անպարտ եւ անվանելի արուեստից լուծցին որոգայթքն. (Նար. ղ։)