adj.

Անպարտ ի կրել. անպարտ չարչարեալ.

Յանպարտակիրդ մարմին չափեալ զբնութեանս մերում զտաժանականն տագնապ. (Նար. ՟Հ՟Զ։)

Որ ինչ ոչ է ի պարտուց, այլ ձրի. կամաւ յանձն առեալ. կամաւոր, եւ անակնունելի.

Անպարտակիրն ազգակցութեան (այսինքն մարդեղութեան բանին) երկնիչ վերստին. (Նար. կուս.։)