adj.

not guilty;
innocent.

adj.

that suffers innocently, innocent.

cf. ԱՆՊԱՐՏ ըստ ՟Ա նշ.

Անպարտականդ մահու. (Ագաթ.։) (Շար.։)

Անպարտականդ այս տարագրութեան։ Յայնմ սոսկալի եւ անպարտական զենման. (Նար. ՟Կ՟Ե. եւ Նար. խչ.։)

Ո՞յր աղագաւ անպարտականին խաչն նախատանաց. (Լմբ. ստիպ.։)

Եւ ըստ յետին նշ.

Զօրութիւն մեծ, եւ հարստութիւն անպարտական. (Գէ. ես.։)