cf. ԱՆՀԱՍՏԱՏ. ἅστατος, ἁνυπόστατος. inconstans, instabilis. եւ այլն.
Ընդ ջուրս անհաստատունս անցանէ ... Զի մի՛ անհաստատնովքն ըմբռնեալ՝ ի մշտակայնունսն տաղտկայցեմք։ Անհաստատունք ոչ քննողացն ասացեալքն թուեսցին. (Նիւս. կուս. եւ Երգ.։)
Մարդկային անհաստատուն կարգաւս։ Անհաստատովքս զհանդերձեալսն գնեսցուք. (Ածաբ. աղք. եւ Առ որս. ՟Ժ՟Ա։)
Զծիծաղելն զմեօք իբրեւ զանհաստատնովք. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Զանհաստատունս յուսով։ Զանհաստատունսն եւ զանյոյսքն ի Քրիստոսէ. (Արշ. եւ Լծ. կոչ.։)
Նաւ անհաստատուն. (Նեղոս.։)
Ի վերայ անհաստատուն հիման. (Ոսկիփոր.։)
Որ ինչ նովաւ եղեն, անհաստատուն եղեալ, եւ այլն. այս ինքն անզօր. (Կանոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անհաստատուն | անհաստատունք |
| accusatif | անհաստատուն | անհաստատունս |
| génitif | անհաստատան | անհաստատանց |
| locatif | անհաստատան | անհաստատունս |
| datif | անհաստատան | անհաստատանց |
| ablatif | անհաստատանէ | անհաստատանց |
| instrumental | անհաստատամբ | անհաստատամբք |