l'action de ne pas se réconcilier, haine implacable, hostilité.
Ոչ հաշտիլն. անհաշտ թշնամութիւն.
Մի՛ զբարկութիւնս յար հատուցանիցեմք անհամբոյր անհաշտութեամբ, եւ առանց խաղաղութեան. (Փիլ. լին.։)
Թէ ոչ եւս երբէք հաշտելոց ես ընդ հօրն քում ... առաջի նոցա զանհաշտութիւն ցուցանիցես. (Կիւրղ. թագ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անհաշտութիւն | անհաշտութիւնք |
| accusatif | անհաշտութիւն | անհաշտութիւնս |
| génitif | անհաշտութեան | անհաշտութեանց |
| locatif | անհաշտութեան | անհաշտութիւնս |
| datif | անհաշտութեան | անհաշտութեանց |
| ablatif | անհաշտութենէ | անհաշտութեանց |
| instrumental | անհաշտութեամբ | անհաշտութեամբք |