adj.

without gates, open;
— բերան՝ լեզու, tattler, person of an unbridled tongue.

adj.

ἁπύλωτος, ἁθύρατος. porta carens, patens, effrenis. Որ չունի զդուռն՝ իրօք կամ նմանութեամբ. անփակ. արձակ. անսանձ. յանդուգն.

Անդուռն են ապարանք դոցա, եւ գայլք ուտեն զյովանակ դոցա. (Վրք. հց. ձ։)

Ոչ ամենեւին ունելով անդուռն բերան՝ նման այլոց կանանց. (Խոր. ՟Բ. 79։)

Չարաչար բամբասանօք եւ անդուռն բերանով։ Անդուռն բերանով նախատեմ. (Շ. ընդհ.։ Լմբ. ատ.։)

Զանարուեստ եւ անդուռն լեզուն կարկեցուցանել։ Զանկապն եւ զանդուռն նորա լեզուն ատեցեալք. (Պրպմ. ՟Լ՟Ը։)

Անդուռն բերան (Պրպմ. ՟Խ՟Ը.) յն. բարդեալ բառ. ἁθυροστομία.