ԱՆԲԱՐԿԱՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՆԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. ἁόργητον. ira carere, moderatio. Անբարկացօղն լինել. չբարկանալն. հեզութիւն. հանդարտութիւն.
Անհպարտութիւն եւ անբարկացողութիւն. (Նիւս. սքանչ.։)
Քաղցրութիւն, անբարկութիւն. (Ոսկ. պետր.։ Ոսկ. եղ.։)
Աղօթք են՝ հեզութեան եւ անբարկութեան բղխումն. (Նեղոս.։)
Զօրանամք ի հեզութիւն եւ յանբարկութիւն. (Լմբ. առակ.։)
Զհեզութենէ բո՛ւռն հար եւ զանբարկութենէ. (Կիր. ՟ը. խհ.։)
Ի ձեռն պարզութեան եւ անբարկութեան։ Անբարկութիւն է ցանկութիւն անյագ՝ անպատուութեան. (Կլիմաք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անբարկութիւն | անբարկութիւնք |
| accusatif | անբարկութիւն | անբարկութիւնս |
| génitif | անբարկութեան | անբարկութեանց |
| locatif | անբարկութեան | անբարկութիւնս |
| datif | անբարկութեան | անբարկութեանց |
| ablatif | անբարկութենէ | անբարկութեանց |
| instrumental | անբարկութեամբ | անբարկութեամբք |