ԱՆԲԱՐԿԱՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ԱՆԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ. ἁόργητον. ira carere, moderatio. Անբարկացօղն լինել. չբարկանալն. հեզութիւն. հանդարտութիւն.
Անհպարտութիւն եւ անբարկացողութիւն. (Նիւս. սքանչ.։)
Քաղցրութիւն, անբարկութիւն. (Ոսկ. պետր.։ Ոսկ. եղ.։)
Աղօթք են՝ հեզութեան եւ անբարկութեան բղխումն. (Նեղոս.։)
Զօրանամք ի հեզութիւն եւ յանբարկութիւն. (Լմբ. առակ.։)
Զհեզութենէ բո՛ւռն հար եւ զանբարկութենէ. (Կիր. ՟ը. խհ.։)
Ի ձեռն պարզութեան եւ անբարկութեան։ Անբարկութիւն է ցանկութիւն անյագ՝ անպատուութեան. (Կլիմաք.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անբարկացողութիւն | անբարկացողութիւնք |
accusatif | անբարկացողութիւն | անբարկացողութիւնս |
génitif | անբարկացողութեան | անբարկացողութեանց |
locatif | անբարկացողութեան | անբարկացողութիւնս |
datif | անբարկացողութեան | անբարկացողութեանց |
ablatif | անբարկացողութենէ | անբարկացողութեանց |
instrumental | անբարկացողութեամբ | անբարկացողութեամբք |