cf. Տխմար.
որ եւ ՏԽՄԱՐ. ἱδιώτης, σκαιός, εὑήθης. idiota, rudis, imperitus Տգէտ. ռամիկ. գռեհիկ. անուսումն. թանձրամիտ. պարզամիտ. տղայամիտ. ահմագ. գապա. պէօն. արաբ. եզ. ղումր, յոքն. աղմար.
Որ ոչն էր ախմար գիտութեամբ։ Ախմարաց է ձեռնարկութիւնս։ Ըմբռնել զախմարս եւ պարզամիտս ի մարդկանէ։ Փոփոխմամբ խաբէութեանն զրկեն զանձինս ախմարաց։ Ըստ ախմարացն կարծեաց։ Որով տուաք՝ ո՛չ թէ գիտնոց, այլ ախմարաց եւ տղայոց. (Առ որս. ՟Է։ Անյաղթ ստորոգ.։ Յհ. իմ. պաւլ.։ Պիտ.։ Լմբ. պտրգ.։ Շ. եդես.։)
Եւ Ախմարական.
Ախմար եւ տղայական բարք։ Շամբուշ եւ ախմար ինձ թուի՝ կեանս անմահ ի մահկանացուս (յայս աշխարհ) գտանել։ Այո արդարեւ յիրաւի, եւ ոչ ախմար կամ անգիտաբար։ (Փիլ. նխ. ՟ա.։ Մագ. ՟Ի՟Զ։)
Զօրութիւն անհասանելի խորհըրդոյն յաղթէ ախմար եւ տկար մտաց իմոց. (Եպիփ. ծն.։)