Ա՜յ

մջ.

Ա՜Յ. Ա՜. ո՛. ո՜վ. ո՛վ դու. է՛յ, հա՛յ. պրէ՛. եա՛. պէհէ՛յ. ὧ կամ ὥ. O!, σύ. tu

Ա՛յ սէգ հպարտ։ Ա՛յ թշուառ։ Ա՛յ հնացեալ աւուրբք չարութեան. (՟Բ. Մակ. ՟Է. 9։ ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 21։ Դան. ԺԳ. 52։)

Ա՛յ սակաւահաւատ։ Ա՛յ անոպայ հրէայ (կամ հրէայք)խ ուստի՞ եղեւ Ադամ. (Կոչ. ՟Ե. ՟Ժ՟Բ։)

Ա՛յ թերահաւատք։ Ա՛յ դու՝ քե՛զ ասեմ. (Ոսկ. ՟Ա. 16. 22։)

Ա՛յ սուտ եւ չարագործ. (Եզնիկ.։)

Ա՛յ սատանայ խուլ եւ կոյր եւ յիմար։ Ա՛յ թշուառամիտ։ Քեզ ասեմ, ա՛յ քարեղէն. (ՃՃ.։)

Ա՛յ Վիգէն՝ ո՛ւր ես. ասէ, կամ աւասիկ։ (Վրդն. պտմ.։)

Ա՜Յ. Առանձինն եդեալ, որպէս ո՜վ, ո՜վ դու, ո՛վ դուք.

Ա՜յ, մի՛ լինիք տիրասպանուք. (Բուզ. ՟Ե. 37։)

Ա՜Յ, որպէս Է՜. իբր յն. ἠ. յարմարեալ ըստ (Մագիստր). եւ (Երզն. քեր.) ասի յումպէտս.

Յորժամ ասեմք, ա՛յ այս անուն, ա՛յ դուք, իգական է"։

Ա՛Յ ԹԷ. Ռամկաբար ասի, իբր հա՛յ թէ. այս ինքն իցէ՛ թէ։ (Ոսկիփոր.։)