abba, abbot, superior;
ընդհանրական աբբայ —, abbot general;
աբբայ հայր, cf. Աբբահայր.
ἀββᾶ
Abba, abbas
Բառ քաղդ. եւ ասոր ապ, ապպօ. եւ արաբ. էպ, էպու. այսինքն Հայր.
Վասն որոյ եւ կից ընդ թարգմանութեանն ասի առ հայրն երկնաւոր՝ Աբբայ հայր։ (Մարկոս 14.36, Հռովմայ 8.15, Գաղատայ 4.6)
Աբբայ ասի եւ Հայր վանաց. վանական, միանձն, կրօնաւոր։
Աբբայ վանից։ Ասէ աբբայ անտոն ցաբբայ պիմէն։ Ի վանս սաբայի աբբայի։ Ա՛բբայ, զի՞նչ արարեր։ (Վարք հց)