adj.

cf. Ամօթալի.

adj.

αἱσχύνης γέμος, αἱσχυντήλος, κατησχήμμενος pudoris ac ignominiae plenus Լի կամ լցեալ ամօթով. խայտառակ. նշաւակեալ. ամօթապարտ. խաղք խայտառակ. րէզիլ՝ ճառիս.

Քան զայս չարչարանս ոչ ինչ այլ ինչ է ամօթալից, անարգ, եւ անօրէն։ Քեզէն առնես զաչսդ ամօթալիցս։ Զամօթալից բարսն յանձին ունել. (Ոսկ.։)

Լինի նա մերկ եւ ամօթալից եւ խայտառակեալ. (Մծբ. ՟Զ։)

Կողոպտեալ եւ ամօթալից թողոյր։ Ամօթալից առնել զերեսս իւրեանց. (Ագաթ.։)

Ո՞ զամօթալից գիծսն լուասցէ մեզ առ ի լաւագունի եւ գեղեցկի ընդունելութեան գրոյ. (Սարկ. քհ.։)

Տրտմեալք եւ ամօթալիցք. (Յհ. կթ.։)

Ամօթալից խաբէութիւն. (Եփր. ՟բ. կոր.։)

Արձակ ունելով զխորհուրդս ձեր՝ շրջին յամօթալիցսն. (ՃՃ.։)

Կամ յոյժ ամօթխած. ամըչկոտ, խպնկոտ.

Խրատիցես զամօթալից բարսն յանձին ունել. (Ոսկ. եփես.։)

adv.

Լի ամօթով. խայտառակաբար.

Ամօթալից կորիցեն (յն. ամաչեսցեն, եւ կորիցեն)։ Ամօթալից ննջեցին անթլփատք. (Սղ. ՁԲ. 18։ Եզեկ. ԼԲ. 32։)

Գնաց, կամ գնայ, կամ շրջի ամօթալից. (Բրս. Խ. Մկ։ Խոսր.։ Թղթ. բարուք.։)

Որ վերակացու էին նոցա՝ ամօթալից տրտմեցան. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 16։)