Ամօթխած, ի, աց

adj.

ԱՄՕԹԽԱԾ ԱՄՕԹՂԱԾ αἱσχυντερός, σεμνότατα , ἀγνός verecundus, pudicus, pudens, honestissimus Գրի եւ ԱՄՕԹՂԵԱԾ, ԱՄՕԹԼԵԱԾ. որ եւ ԱՄՕԹԱԳԵՂ. Գեղեցիկ ամօթով խածեալ կամ խայծեալ. առ գեղեցկութեան եւ պարկեշտութեան շիկնեալ. պատկառոտ. պարկեշտ. ամըչկոտ, խպնկոտ. ութանկան. առլը. ըրզեհլի. ետեպլի. է՛հլի հիճապ. միւետտէպ.

Շնորհք ի վերայ շնորհաց՝ կին ամօթղած։ Նախ քան զամօթխածն ծագեսցին շնորհք. կամ յառաջ քան զամօթղածն նախ շնորհքն եկեսցեն. (Սիրաք. ՟Ի՟Զ. 19։ Ոսկ. եփես. եւ Մտթ. ի Սիրաքայ.։)

Ողջոյն տամ ամօթխած այրեաց. (Ածազգ. ՟Ը։)

Արուեստգիտութիւն (տեռատեսին) բժշկութեան դիպեցաւ ամօթղեած տանջանացն". իմա՛ իբր ամօթածու. պատկառելի։ (Եփր. համաբ.)