ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ ՎԱՅՐԱԲԵՐՈՒՄՆ. καταφέρεια pronitas, demissio. Ի վայր բերումն, իջումն, կործանումն, կորացումն.
Վարաբերութեամբ իսկ անյիշատակ զբարձումն ի տեղեացն կրիցեն (ծառք)։ Լքումն եւ վայրաբերումն պարանոցին. (Պիտ.։)
Զանկոխն գնասցէ ճանապարհ ըստ իւրում վայրաբերութեան (կամ վայրաբեր բնութեան). (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Գ.)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վայրաբերութիւն | վայրաբերութիւնք |
| accusatif | վայրաբերութիւն | վայրաբերութիւնս |
| génitif | վայրաբերութեան | վայրաբերութեանց |
| locatif | վայրաբերութեան | վայրաբերութիւնս |
| datif | վայրաբերութեան | վայրաբերութեանց |
| ablatif | վայրաբերութենէ | վայրաբերութեանց |
| instrumental | վայրաբերութեամբ | վայրաբերութեամբք |