cf. Ուխտակալ.
Որ պահէ զուխտն հաւատարմութեամբ առ աստուած եւ առ մարդիկ. ուխտակալ. ուխտակատար. ճշմարիտ հաւատացեալ.
Բովանդակ ուխտապահքն։ Երանելին վարդան ազգ առնէր ուխտապահացն։ Ուխտապահ ընկերք կամ նախարարք կամ արք։ Զօրն ուխտապահաց։ Մի ոմն ի յուխտապահացն, եւ այլն. (Փարպ.։)