cf. Համակամութիւն.
ὀμόνοια, ὀμοθυμία concordia, unanimitas, una voluntas vel sententia. Միակամն լինել. մի կամք. համակամութիւն. միաբան հաւանութիւն. միաբանութիւն.
Յայտ արարեալ զմիակամութիւնն իւր ընդ հօր։ Այսպիսի ձայնք ոչինչ նուազ զմիակամութիւնն ցուցանեն։ Որովն ասել՝ կրտսերութիւն ինչ ոչ ցուցանէ, այլ գործակցութիւն է, եւ միակամութիւն։ Համաբարւոյ միակամութեանն ցուցակ առ ի զնոյն բարի ներգործել. (Ագաթ.։ Ածաբ. պենտեկ.։ Սարգ. յկ. ՟Ե։ Նար. ՟Խ՟Դ։)
Զմի եւ զոյգ իշխանութիւնն ցուցանելով եւ զմիակամութիւն (յն. զմի եւ զնոյն էութիւն)։ Համապատիւ միակամութիւն էր (յն. համապատուութիւն). (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 18. 24։)
Զայն ամենայն բարութիւնսն միակամութիւնն աճեցուցանէ. եւ որք այսպիսի միակամութեամբ կրօնաւորին, հրեշտակքն ցանկան նոցա պատուոյն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Միաբան եղբայրութեանս սէր եւ միակամութիւն. (Վանակ. յուրախացիրն.։)
Որէս հպարտութիւնն զատելութիւն եւ զթշնամութիւն ծնանի, այսպէս եւ խոնարհութիւնն զսէր եւ զմիակամութիւն. (Նանայ.։)
Ոչ կալ նմա յայնմհետէ ընդ իւր ի միակամութիւն սիրոյ եւ հնազանդութեան. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միակամութիւն | միակամութիւնք |
| accusatif | միակամութիւն | միակամութիւնս |
| génitif | միակամութեան | միակամութեանց |
| locatif | միակամութեան | միակամութիւնս |
| datif | միակամութեան | միակամութեանց |
| ablatif | միակամութենէ | միակամութեանց |
| instrumental | միակամութեամբ | միակամութեամբք |