cf. Համագունդ.
Համախումբ. համագունդ.
Միախումբ եկեալ հասին՝ հրաւիրմամբ հոգւոյն սրբոյ. (Տաղ.։)
Ի հանդիսական տօնիս մերոց վկայից՝ միախումբ եկա՛յք եղբարք պարառեալ երգօք եւ այլն. (Տաղ.։)
Խրախոյս հանդիսիւ, միախումբ դասակցութեամբ. (Նար. խչ.։)
Եւ Միահեծան, տիրելով ըստ բոլորին։
Ի կարանայ, որ զառաջինն միախումբ կալաւ զմակեդոնացւոց հարստութիւնն. (Եւս. քր. ՟Ա։)