Other definitions containing this entry
Կամիմ ցուցանել աստ զգերակայութիւն քահանայութեանն զանազանապէս. այսինքն որոշակի. (Խոսր.։)
Կամիմ եւ զպայծառագոյն զուարթագոյնս ի գինարբուս զվարսն ասել. (Փիլ. տեսական.։)
Կամիմ որ ի խցին լռես, որ ըստազրագոյն է. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Ո՞րպէս կամիմք ժառանգել զարքայութիւնն երկնից՝ ընդ համաշխարհիկս բնակելով։ Ոչ եգիտ անդ նաւ համաշխարհիկ։ Համաշխարհիկն այն նաւ (այսինքն նաւակն համաշխարհիկ նաւավարի). (Վրք. հց. ՟Բ. եւ ՟Ժ՟Բ։)
Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)
Ի յայտերեւակ իրաց զճշմարիտն ծանուցանել կամիմք. յն. սկզբնաւոր, կամ հին եւ հիմնական. (Աթ. ՟Ը։)
Եթէ կամիմ, ողջախոհանամ (կոյս մնամ). եւ եթէ ոչ կամիմ, ոչ հարկաւորիմ. (Ճ. ՟Գ.։)
Ոչ զսրբոցն պատիւ կամիմ փոքրկացուցանել, այլ զոմանց պատկերապաշտաց չար վնասամտութիւն եւ սխալանս կամիմ զգաստացուցանել. (Սարկ. պատկ.։)
Ողորմիմ պարտեցելոյն, եւ կամիմ զբռամբ ածել զպարտեցուցիչն. (Ոսկ. յաւետիս.։ 1)
Այժմ խնձորոցս կամիմք քեզ պուետիկոսել. (Մագ. ՟Կ՟Թ։)
Պատուականագոյն է քան զմարգարիտ, զոր (ինչ) կամիմ ածել ի վերաբանական անդնդոց. (Ոսկ. խչ.։)
Փիլիսոփայել չառնեմ արժանի, այլ Քրիստոսասէր կամիմ լինել.. . Փիլիոսփայե՞լ կոչեցար այսր, եթէ զոհել. (ՃՃ.։)
Որ է առաջի եդեալ բնաբանութիւնս, որ ասէ. ոչ կամիմ եղբարք, եթէ տգետք իցէք. (Տօնակ.։)
Ոչ կամիմք հայրապետանալ քեզ մեզ. (Հ=Յ. սեպտ. ՟Թ.։)
Բանս ճարտարասականս իմաստութեամբ կամիմ ուսուցանել ձեզ. (Ոսկ. ղկ.։)
Կամիմ առագաստ վերացուցանել։ Ի մշտնջենաւոր երանութիւնսն վերացուսցուք զմիտս հանաղ։ Վերացուցանէ զգովութիւն սամարացւոցն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։ Յճխ. ՟Ի։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 34։)
Ոմանք աստուածաբանաբար, եւ ոմանք տրամաբանաբար (խնդիր յուզեն). արդ ասէ, թէ ասուածաբանաբար ոչ կամիմ խնդրել, այլ՝ տրամաբանաբար։ Տրամաբանաբար է յորժամ խնդրեմք, եթէ հոմանունք իցեն բարբառքն ... Տրամաբանաբար աստանօր զբանականն կոչէ. (Անյաղթ պորփ.։)
Տրամակայեալ յինքեան յոքնաբեզունն քարգոնական կնիք՝ յապարանէն արքունի։ Մահաշունչ հոտ քաղուն քարգոնական նժուգին։ Զգուշացուցից քեզ չու ի քարգոնոսական նպատ։ Կամիմ, զի եւ դա արքունիս քոյո քարգոնոսական ապարանի առկայացեալ՝ արասցէ քեզ ճեմարան։ Ի զարդ քարգոնոսական տպարանին. (Մագ.։)
Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)
Կամիմք ուսանել, զի՛նչ է նորաձեւութիւն յեկեղեցւոջ։ Ուղղել զնորաձեւութիւն. (Առ որս. ՟Թ։)
Կամիմ զղջանալ եւ խոստովանել, եւ թշնամին յապաղեցուցանէ. (Եփր. խոստ.։)
Կամիմք ի կերակրոց եւ յըմպելեաց պարկեշտանալ, եւ խորհուրդք զորկրամոլութիւն ի վերայ յարուցանեն. (Խոսր.։)
Կամիմ աստանօր յաղագս բռնակալութեան ցուցանել զվերջահասութեանցն նշանակս. (Սամ. երէց.։)
Փոքրաբանութեամբ իմաստասիրել կամիմք. (Կլիմաք.։)
Աստուածաբանաբար ոչ կամիմ խնդրել։ Աստուածաբանաբար խնդիր (է), յորժամ խնդրեմք, թէ մշտնջենաւոր է աստուած. (Անյաղթ պորփ.)
Խոնարհեցուցանել ի գութ, կամ ի կարեկցութիւն, կամ ի կարիս, ի խնամս, ի ներել. ի բանս խանդաղատականս, կամ ի մեղս, ի յանցանս, կամ ի զղջումն. Խոսր.։ խոնարհեցուցանեն զաստուած առ մարդիկ։ Կամիմք զաստուած առ մեզ խոնարհեցուցանել. (Շ. թղթ.։ Լմբ. սղ.։)
Կամիմ ասել զամբարհաւաճութիւն մերոյ ազգիս. (Խոր. ՟Բ. 89։)
Այլ զխստասրտութի՛ւնն կամիմ ասել, թէ՝ եւ զամբարհաւաճութիւն. իբր արդեօք, այսինքն արդարեւ. մանաւանդ թէ։
չիցէ. ինձ իշխանութիւն յիմսս առնել զինչ եւ կամիմ։ Ճանաչեմ զիմսն, եւ ճանաչիմ յիմոցն. եւ այլն։
Զագահս չկամիմ ասել, գուցէ ընդ ոմանց՝ որ աստ իսկ կայցեն՝ ընդ ակն խոցիցեմք. (Ոսկ. եփես.։)
Այլ եթէ քաղցեալ է թշնամին քո, եւ այլն։ Ոչ ասաց նմա Յիսուս, թէ ոչ մեռանիցի, այլ թէ կամիմ ես՝ թէ կացցէ. եւ այլն։
Կամիմք ի սկզբանէ զթագաւորսն Մակեդոնացւոց զգրի հարկանել. (Սամ. երէց.։)
Կամիմ ցուցանելքեզ խորեւ աստուածային խորհուրդ. (Կլիմաք.։)
Նախ եւ առաջին կամիմ լսել ի ձէնջ, եթէ զի՞նչ համարեալ եմ ես ձեզ. (Փարպ.։)
Ընդ մարցդ պետին կամիմ խօսել։ Ինքն մարց պետն է առ։ Պետ մարցն հրամայեաց (այսինքն մայրպետն) . (Վրք. հց. ձ։)
Պատմեալ եղեն վաղ ուրեմն ի մէջ իմաստնոցն յունաց։ Վաղ ուրեմն յինէն փախուցեալ իմաստութիւն։ Վաղ ուրեմն կամ անագան կամիմք հատուցանել. (Խոր. ՟Ա. 5։ Մագ. ՟Լ՟Ա. ՟Հ՟Ը։)
Յաբրահամ վեր ի վայր պանծացեալ պարծէին։ Եթէ սակաւ ինչ աղքատին տայցեմք, ստէպ վեր ի վայր զայն յեղյեղումք։ Զոր մարգարէքն վեր ի վայր ասէին, եթէ զողորմութիւն կամիմ, եւ ոչ զպատարագ։ Վասն որոյ եւ պօղոս զնոյն վեր ի վայր յեղյեղու. (Ոսկ. մտթ.։)
Կամիմք ներգործել երիս անկիւնսն հաւասար կողիցն ի վրայ հուելոց գծից. եւ եղիցի տուեալ գիծն (՟Ա. ՟Բ. Եւկղիդ.։)
Առակ մի կամիմ ասել բանիցս ասացելոց։ Զի՞նչ այն է, որ երեւի յաշխարհի, եթէ առակ մարթ է լինել աստուածութեանն զօրութեան։ Զարմացեալ եմ ճշմարտիւ վասն ճշդութեան առակիդ. (որ եւ ստէպ ասի) Առակ օրինակի. (Կոչ. ՟Ժ՟Ա. 25։)
Յամենայն ծառոց ուտելով կերիցես, բայց ի ծառոյն գիտութեան բարւոյ եւ չարի մի՛ ուտիցէք։ Աճեցուցից զքեզ յոյժ. բայց դու զուխտ իմ պահեսցես։ Սահակաւ կոչեսցի քեզ զաւակ. բայց զորդի աղախնոյդ արարից յազգ մեծ։ Ե՛րթ, բայց զգո՛յշ լինիջիր։ Ասէ, ոչ կամիմ. բայց յետոյ զղջացաւ, եւ չոգաւ յայգին։ Ասացաւ, բայց ես ասեմ ձեզ։ Այր մի ի հազարաց գտի, բայց կին ամենեւին ոչ. եւ այլն։
Զի մի՛ զգասցի զցաւս տանջանացն։ Կամիմ զի առաւելապէս զգացայց. (Հ=Յ. դեկտ. ՟Թ.։)
Կամիմ որ ի խցին լռես։ Եկն ի վասն, եւ լռեաց ի խցի. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Ընդ մարցդ պետին կամիմ խօսել. (Վրք. հց. ձ. ստէպ։)
Ի մեղացն մեռելութենէ մինչ որ մեք չկամիմք յառնել, քրիստոս մեզ չկարէ յարուցանել. (Բրսղ. մրկ.։)
Մինչեւ յե՞րբ ոչ հաւատան ինձ ամենայն նշանօք՝ զոր արարի ի մէջ նոցա։ Նշանս եւ արուեստս։ Նշանօք եւ արուեստիւք։ Խնդրեա՛ դու քեզ նշան ի տեառնէ ի խորութեան կամ ի բարձրութեան։ Կամիմք նշան ինչ տեսանել ի քէն։ Նշանն Յովնանու մարգարէի։ Տայցեն նշանս մեծամեծս եւ արուեստս (սուտս).եւ այլն։
Արձակել զդոսա նօթիս չկամիմ. (Մտթ. ՟Ժ՟Ե. 32։ Մրկ. ՟Ը. 3։)
Բայց դու իսրայէլ մի՛ տգէտ լինիր։ Տգէտ են աստուծոյ արդարութեանն։ Ոչ կամիմ, եթէ տգէտք իցէք ե՛ղբարք.եւ այլն։
Կովս քառասուն, ցուլս տասն։ Եթէ հարցէ ցուլ։ Ցուլ քարկոծ լիցի, եւ տէր ցլուն անպարտ լիցի։ Անդրանիկ ցլու գեղ նորա։ Ցուլք գէրք պաշարեցին զիս։ Զարիւն ցլուց եւ նոխազաց ոչ կամիմ։ Եւ զծովն իջոյց ի ցլուցն պղնձեաց երկոտասանեցունց. (եւ այն։)
Որ տքնի վասն նորա, վաղվաղակի անհոգ լիցի։ Հաստատուն, զգուշաւոր, անհոգ։ Մեք հաճեսցուք զնա, եւ զձեզ անհոգս արասցուք։ Կամիմ զձեզ անհոգս լինել. (Իմ. ՟Զ. 15։ ՟Է. 23։ Մտթ. ՟Ի՟Զ. 14։ ՟Ա. Կոր. ՟Է. 32։)
Կամիմ զձեզ, զի անհոգս իցէք։ Ի մարդկանէ կարէր տալ օրինակ ի յԵղիայէ եւ ի Մովսիսէ եւ ի Յովհաննէ, եւ յայլոց այնպիսեաց անհոգաց։ Անհոգ եմ յերկեղէ ... Ի թշնամեաց անհոգ լինիցիմք. (Ոսկ. մտթ. եւ Ես.։)
Հուր եկի արկանելյերկիր, եւ զի՞նչ կամիմ, թէ արդէն իսկ բորբոքէր։ Արդէն իսկ յագեալ իցէք, եւ արդէն մեծացարուք։ Իբր ոչ եթէ արդէն առեալ իցէ, կամ արդէն կատարեալ իցեմ, եւ այլն։
Կամ մնամ տեւեմ եւ բաւեմ եւ աղաչեմ, եւ ոչ կամիմ դառնալ։ Բժիշկ մի՝ որ ցաւածի օգնել կամիցի, տեւէ բաւէ եւ ժամանակին մնայ. (Ոսկ. ես.։)
Կամիմ զատել զքեզ ի ծառայից. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Ոչ եթէ խափան ինչ ոչ կամիմ զիրաց արքունի. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 2։)
Սակս կաղնւոյս արքայական կամիմք իմաստասիրել զախորժելիսն քեզ։ Ո՛չ արամազդեան կաղնին պառաւեալ՝ տայր պտուղ. եւ ո՛չ կաղնին տրովադական, կամ տիւռենացին կաղնի. այլ՝ մամբրէին, եւ որ ի նմանէն մեզ պտուղ ընդձեռէ ձջր շնորհի. (Մագ. ՟Կ՟Ը։)
Զայս ասելով՝ ոչ եթէ յայուսութիւն ինչ կամիմ հանել զքեզ. (Ճ. ՟Ժ.։)
Նեխիլ կամիմ ի վէրս իմ։ Իբրեւ ի նեխելոյ գիշոյ փախչէին ի մէնջ։ Միս՝ որ ոչ ունիցի յինքն զաղն, նեխեսցի յոյժ. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Գ։)
Արար՝ որպէս հրամայեաց նմա։ Եղիցին կամք քո որպէս յերկինս, (նոյնպէս) եւ յերկրի։ Ոչ որպէս ես կամիմ, այլ որպէս դու։ Արարին՝ որպէս ուսանն։ Եղերո՛ւք դուք կատարեալ, որպէս եւ հայրն ձեր երկնաւոր կատարեալ է։ Որպէս էր յովնան ... նոյնպէս եղիցի եւ որդի մարդոյ, եւ այլն։ Յարեաւ, որպէս ասացն։ Որպէս ի միում մարմնի բազում անդամս ունիմք, նոյնպէս եւ այլն։ Լինել այսպիսի, որպէս (յն. որպիսի) եւ եսս եմ։ Գտանիցեմ ձեզ, որպէս եւ դուք ոչ կամիցիք։ Մատուցանել ողջակէզս, որպէս եւ գրեալ է ի գիրս մովսեսի։ Շինեսցուք զտաճարն, որպէս եւ հրամայեաց մեզ կիւրոս։ Արարին՝ որպէս կարգեալ եւ հրամայեալ էր։ Որպէս եւ դաւիթ ասէ զերանութիւն մարդոյ. եւ այլն։
Զհեշտութիւն ախորժեմք գոլ մեզ, եւ զտրտմութիւն ոչ կամիմք եւ ոչ ախորժեմք, եւ զչէզոքն ի սոցանէ փոխանակ հեշտութեան ոչ ախորժեմք, բայց փոխանակ տրտմութեան ախորժեմք. (Պղատ. օրին. ՟Ե։)
Որ ինչ ինձ պիտի, յորմէ կամիմն խնդրել՝ նորա չիք, եւ ոչ տալ կարէ։ Թէ պիտի եւ այլ եւս ինչ, ասա։ Շատ մարդկան բազմութիւնք պիտին։ Որոց ոչ պիտէր եւ առ վայր մի կեալն՝ քան թէ զայնպիսի տեսանել աղէտս. (Փարպ.։)
Ի սովոր ախտիցն։ Սովոր չարութեամբ։ Կամիմ հարկանել զսովոր սիրոյ սպասաւորութիւն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 31։ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Պատմեալ եղեն վաղ ուրեմն ի մէջ իմաստնոցն յունաց։ Վաղ ուրեմն յինէն փախուցեալ իմաստութիւն։ Վաղ ուրեմն կամ անագան կամիմք հատուցանել. (Խոր. ՟Ա. 5։ Մագ. ՟Լ՟Ա. ՟Հ՟Ը։)
Ո՛վ սիրելի աթենացի. զի ոչ կամիմ ատտիկեցի արեօք առասել զքեզ. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)
Նախանձաւո՛ր լերուք հոգեւորացն. առաւել զի եւ դուք մարգարէանայցէք։ Կամիմ, զի ի լեզուս խօսիցիք, առաւել զի մարգարէանայցէք։ Առաւել լեզուօք խօսիմ. եւ այլն։
Ոչ կամիմ արդեօք զբախումն դրանդ թէ եւ մանանայ իցէ. (Վրք. հց. ՟Գ։)
Կամիմ, զի գիտունք իցէք եղբարք։ Նորին գիտուն սիրովն գիտասջիք որոշել եւ ընտրել ինչ որ լաւն իցէ. (Եփր. փիլիպ.։)
Անձամբ անձին զանձինս ի սրբութենէ պարգեւաց անտի զլանան։ Ա՛յր դու, չզըլանամ ինչ զքեզ, բայց կամիմ տալ սմա՝ որպէս եւ քեզդ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 6. եւ 8։)
Կամիմ բանս հինգ մտօք խօսել, զի եւ զայլս խրատիցեմ. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Դ. 19։)
ամենեւին ոչ կակրեցաւ, եւ ասէ, ո՛չ կամիմ զքո զայդ ողոք բանսդ. (Վրք. հց. ձ։)
Ի մատուռն ուրեք երթալ՝ վասն կանանւոյ ոչ կամիմ. (Վրք. հց. ձ։)
Ոչ իբրեւ զծառայ կամիմ քեզ՝ թէ իցես կարասւոյ. (Կոչ. ՟Ը։)
Եթէ տրտմիս, հաւաստիւ ասես ցքրիստոս, ոչ կամիմ զդեղ քո ընդունել. (Վրք. հց. ձ։)
Յաւուրսն ձմերայնւոյ եղեալ ահագին որոտումն ... կամիմք իմանալ զձիածինն պառաւեալ ծայրագոյն ծերունւոյ, եւ այլն. (Մագ. ՟Խ՟Թ։)
Կամիմ զձեզ՝ թէ սրամիտք իցէք, եւ մի՛ վեր ի վերոյ անց եւ անցս առնիցէք. (Ոսկ. ղկ.։)
Պատմեալ եղեն վաղ ուրեմն ի մէջ իմաստնոցն յունաց։ Վաղ ուրեմն յինէն փախուցեալ իմաստութիւն։ Վաղ ուրեմն կամ անագան կամիմք հատուցանել. (Խոր. ՟Ա. 5։ Մագ. ՟Լ՟Ա. ՟Հ՟Ը։)
Վերծանել զմակագրութիւն տախտակիդ։ Գրէր յիւրում սքանչելի տախտակին ... յիւրում սքանչելի տախտակի մարգարէականն տառի։ Կամիմ յայսմ տախտակի համառօտ հատանել քեզ. (Մագ.։)
Զգաստացուսցեն զմանկամարդսն՝ այրասէրս լինել, որդէսէրս, տնարարս։ կամիմ մանկամարդացդ ամուսնանալ, որդիս ծնանել, տնարարս լինել. (Տիտ. ՟Բ. 5։ ՟Ա. Տիմ. ՟Ե. 14։)
Ի սրտէ մաքրեցան ... որ ոչ երբէք տպացան։ Այսոքիւք եւ զձեզ կամիմ տպանալ։ Երկնային իմաստութեանն ի ձեզ տպանալոյ. (Շ. թղթ.։ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ա։ Յհ. կթ.։)
Փարթար կամիմ, որ մանկամարդք իցեն՝ թէ արանց լինիցին. (Եփր. ՟ա. տիմ.։)
Բիբք աչաց յախտանալն այլում կարօտանայ աչաց։ Ախտանամք եւ մեռանիմք, որպէս ոչ կամիմք. բայց հոգւով՝ եթէ կամիմք, ոչ ախտանամք եւ ոչ մեռանիմք. (Շ. թղթ.։)
Կամիմ ես անցանել ի սոցանէն, վասն զի գեն պիտոյ այսմ պատմութեանց. (Եւս. պտմ.։)
Յաջողակ է հողմն, կամիմ առագաստ վերացուցանել. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Զարկեալ սահմանն Աստուած, որպէս կամիմք, շրջեմք ի բարի եւ ի չար. (Յճխ. ՟Է։)
Կամիմ զատել զքեզ ի ծառայից. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Ծանրացեալ եմք, եւ աստէն թաթաւիմք, քանզի ոչ կամիմք մերկանալ։ Զի՞ եւս իբրեւ կենդանիք աստէն յաշխարհի ընդ սոյն թաթաւիք. (Եփր. ՟բ. կոր. եւ Եփր. կողոս.։)
cf. ԿԱՄԻՄ. կամենալ, ուզենալ.
Եւ միշտ կենդանին՝ մեռեալ կամովին։ Ես իմ կամովին՝ վասն իմ հաւատին՝ փոխան քրիստոսին մեռանել կամիմ։ Որպէս հօտ յաղին՝ այնպէս դիմեցին ի մահ կամովին. (Գանձ.։)
Յարգանս խառնեալ ընդ պատուհասն տեսանէ։ Կարծէր յարգանօքն զմիտսն գողանալ։ Չեն ինչ պէտք յարգանացդ, եւ ոչ կայթելոյդ եւ հնչիւնս հանելոյ. այլ զմին եւեթ կամիմ. եթէ առնէիք՝ զոր լսէիքն, այն էին ինձ յարգանք։ Ե՛ւս առաւել յարգանք են, եւ մեծամեծ դրուատիք եւ այլն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 11. 12. 17։ ՟Գ. 11։)
Գտաւ անդ նաւավար մի։ Ասէ նաւավարն, կամիմ առագաստ վերացուցանել։ իբրեւ լուաւ նաւավարն զհրամանն թագաւորական, եւ այլն. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Զաղբիւր չարեացն թողեալ՝ եւ զջրաշիղջսն սրբել կամիմք. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 14։)
Պատմեալ եղեն վաղ ուրեմն ի մէջ իմաստնոցն յունաց։ Վաղ ուրեմն յինէն փախուցեալ իմաստութիւն։ Վաղ ուրեմն կամ անագան կամիմք հատուցանել. (Խոր. ՟Ա. 5։ Մագ. ՟Լ՟Ա. ՟Հ՟Ը։)
Առատանիմ ի սգոյ՝ բազում նիչ եւ զոր չկամիմ ասել։ Վշտակիցք վշտացելոցն լինիցին, որ առ երկունսն առատանիցին. (Ոսկ. եբր. ՟Ի՟Գ.։ եւ Ոսկ. մ. ՟Ա. 18։)
Եւ բորբոքեցաւ հուր ի վիմէ անտի, եւ եկեր զբաղարջսն։ Բորբոքեցաւ բոց հրոյն ի վերայ փայտից սեղանոյն։ Եւ հնոցն բորբոքէր եօթնպատիկ առաւել յոյժ։ Հուր եկի արկանել յերկիր. եւ զի՞նչ. կամիմ թէ արդէն իսկ բորբոքէր։ Ասող մի մեծ՝ բորբոքեալ իբրեւ զղամբար։ Առաջ նորա հուր ծախիչ, եւ վերջ նորա հուր բորբոքեալ։ Ի հնոցն հրոյն բորբոքելոյ։ Սրբեսցէ զնա հրով բորբոքելով։ Եւ ոչ շիջցի բոցն բորբոքեալ։ Եւ տեսիլ փառաց տեառն իբրեւ զհուր բորբոքեալ ի վերայ գլխոյ լերինն։ Երբեմն ի մէջ ջրոյն առաւել քան զզօրութիւն հրոյ բորբոքէր. եւ այլն։
Զազատ ջոկս անասնոց թակարդեալ տոռամբք, ընդ ո՛ր կամիմք՝ ածեմք. (Լմբ. սղ.։)
Ես խրամահատս լինել յօրէնս պագաւորացն ոչ կամիմ. (Վրք. ոսկ.։)
Յազատութեան օրէնս ոչ միայն հայել, այլեւ ի նմին յարամնալ։ Ոչ կամիմ ի նոյն յարամնալ ձեզ. (Սարգ. յկ. ՟Ե։ Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Ա։)
Տուայտիմ. կարկամիմ եւ ցամաքիմ. որպէս ռմկ. քաղուիլ, ճռզիլ)։
Կամիմ սակաւ խօսել եւ օգտակար, թո՛ղ ես փոքրաբանից է յաղագս մեծամեծացն ասել տեղի տալ. եւ այլն. (Սարկ. հանգ.։)
Սպասաւոր զքեզ լինել կամիմ փրկագործ կամաց իմոց. (Ոսկ. գծ.։)
Արդարացեալ է նա քան զիս։ Տո՛ւր ինձ պատասխանի. քանզի կամիմ թէ արդարասցիս։ Ոչ արդարանայ առաջի քո ամենայն կենդանի։ Ածցեն զվկայս իւրեանց, եւ արդարասցին։ Ասա՛ դու նախ զանօրէրութիւնս քո, զի արդարասցիս։ Իցէ՞ թէ արդարասցի կաշառովք (յն. ի կշիռս) անօրէնն։ Ի բանից քոց արդարասցիս, եւ ի բանից քոց պարտաւորեսցիս։ Ձրի արդարանան նորին շնորհօք. եւ այլն։
Զանխլանալ կամիմ յամենայն երկնային զօրութեանցս. քեզ միայնում յայտնեմ. (Ոսկ. յաւետիս.։)
Նա եւ այլովք առաքինութեամբք կամիմք զգաստանալ. (Խոսր.։)
Կառավարել կամիմ, զի կառօք յաղթեցից քեզ. (Պտմ. աղեքս.։)
Զոր ոչն կամիմ, յայն հակամիտիմ ի չարն. (Ոսկ. հռ.։)
Ոչ կամիմ զձեզ այժմ հարեւանցի (կամ ի հարեւանցի) տեսանել. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Զ. 7։)
Կամիմ հարեւանցի չանցանել ընդ տեղիս. (Խոսր.։)
Պատերազմ եղեալ ընդ զմիւռնացիսն կողոփանեացն, պատանի գոլով հոմերոս՝ ասէ ցզմիւռնացիսն, ես կամիմ ձեզ հոմերանալ. այսինքն զհանդերձելոցն (յաղթութեանց) գուշակել ձեզ. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.։ (ուր երկդիմի բառն յն. թերեւս թարգմանելի էր, ես կամիմ ուղեկից ձեզ լինել։))
Ըստ ճարտարագէտ ճանաչութեան ստուգահմուտ բժշկացն։ Եւ զձեր ճանաչութիւնդ կամիմ գիտել։ Գիտել ճանաչութեամբ որոշել զիմաստունն յանմտէն. (Փարպ.։)
Զպառաւունս իբրեւ զմարս, զմանկամարդս իբրեւ զքորս։ Ի մանկամարդաց այրեացն հրաժարեա՛։ Կամիմ մանկամարդացդ ամուսնանալ. (՟Ա. Տիմ. ՟Ե. 2. 11. 14։)
Կամիմ բան ինչ վստահանալ քեզ. (Տէր Իսրայէլ. նոյ. ՟Ի՟Է.։)
Պիտանացուի ելոյ սոցայցն տեսութիւն։ Առաջիկայ տեսութիւն ... Խորագոյնս ասել ըստ տեսութեան ոչ կամիմ. (Պորփ.։ Անյաղթ պորփ.։)
Քաջահմուտ կամեցեալ լինել ընթերցողաց (այսինքն կամիմք՝ զի լինիցին)։ Չլինելն քաջահմուտ արքայութեան երկնից եւ յարութեան։ Յարուեստական եւ քաջահմուտ բժշկի դեղոց ողջացայք. (Խոր. ՟Բ. 65։ Ոսկ. մ. ՟Բ. 8։ Երզն. լուս.։)
Առաւել առաքինանայցեն չարչարանօքն։ Կամիմ, թէ որ ի քաղաքական, առաքինանայցեն քան զայնոսիկ՝ որ ի լերինսն երթեալ դադարեալ իցեն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 18։ ՟Բ. 18։)
Դաժանագունից տեսութեանցն ոչ կամիմ կաճառակից լինել. (Անյաղթ պորփ.։)
Ոչ զայն միայն կամիմ եթէ դուք եւեթ իցէք իմաստունք, այլ զի եւ զայիս եւս բազումս իմաստագոյնսառնիցէք. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։)
Ա՛յլ ծնելութիւն ածեմ յաշխարհս, եւ այլով կամիմ զի ծնցին մարդիկ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 24։)
Ոչ կամիմ զձեզ մարդահաճոյս լինել, այլ մանաւանդ աստուածահաճոյս, որպէս եւ էքդ իսկ. (Ճ. ՟Գ.։)
Կամիմ միանձնանալ ի խցի իմում։ Եկեալ միանձնացան յանապատին սկիտոյ. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Է։)
Ի յայտերեւակ իրաց զճշմարիտն ծանուցանել կամիմք. յն. սկզբնաւոր, կամ հին եւ հիմնական. (Աթ. ՟Ը։)
Ոչ կամիմք վայրապար անցանել ընդ յոգնածաղիկ լերինս գեղեցկութիւն. (Տօնակ.։)
Ըստ նմին նմանութեան կամիմք չարչարանօք եւ արեամբ նորոգել զանձինս մեր. (Եղիշ. ՟Գ։)
Արեգակն պայծառական ճառագայթիւք պայծառացուցանէ։ Որպէս տեսի ընդ ձեզ զտրամականսն, կամիմ տեսանել եւ զպայծառականսն։ Այնչափ առաւել պայծառագոյն է լոյսն այն, զի եւ զպայծառական աստեղսն ծածկէ. (Ոսկ. ղկ. եւ Ոսկ. ի նոր կիր. եւ Ոսկ. խչ.։)
Թիկունքս եւ արմունկս յորժամ շարժել կամիցիմ, ոչ որպէս կամիմ՝ տարուբերիմ։ Կասկածանօք տարուբերէր ի միտս. (Ճ. ՟Ա.։ Արծր. ՟Ա. 15։)
Տրամակայեալ յինքեան յոքնաբեզունն քարգոնական կնիք՝ յապարանէն արքունի։ Մահաշունչ հոտ քաղուն քարգոնական նժուգին։ Զգուշացուցից քեզ չու ի քարգոնոսական նպատ։ Կամիմ, զի եւ դա արքունիս քոյո քարգոնոսական ապարանի առկայացեալ՝ արասցէ քեզ ճեմարան։ Ի զարդ քարգոնոսական տպարանին. (Մագ.։)
Voir tout