Other definitions containing this entry
Մեծ գով արդարոյն։ Առն բարւոյ՝ հայհոյութիւն օտար է, իսկ գովն ընտանեգոյն. (Փիլ.։)
Հողածնին թիւ ընտանեգոյն բաշխեալ տուաւ վեցեակ, իսկ այլածնին՝ վերագոյն բնութիւն եօթներորդին. (Փիլ. ել. ՟Բ. 46։)
ἑγγύτερος, -ρον, -ρως, ἕγγυον propior, -ius ἑγγυτάτως proxime προσιάζων, προσεχέστερος propinquus, propinquior. Մօտագոյն, առաւել հուպ. եւ Ընտանեգոյն. աւելի մօտիկ.
Որգունակ ընտանեգոյն՝ մերձ հանդիպեալ. (անդ։)
Մեզ քան զառաջինսն յաւէտ հրեշտակք են ընտանեգոյնք անուանեալ, որով եւ երեւելի է նոցա քահանայապետութիւնն, եւ յաւէտ զարդարուն. թարգմանելի էր, մերձ աշխարհիս. որպէս յն. περικόσμιος
Զօրութիւն բազկի կարութեան. Ընտանեգոյն կարութիւն։ Ի կարութիւնդ եւ ի զօրութիւնդ. (Նար. ՟Ժ՟Թ։ Թէոդոր. խչ.։ Բենիկ.։)
Տե՛ս զիա՛րդ բանիւ ընտանեգոյն վարի առ յառաջակայ պատճառսն. (Ոսկ. ՟ա. կոր.։)
cf. ԸՆՏԱՆԵԳՈՅՆ
Առաւել ընդել. ընտանեգոյն.
Ծանօթագոյն եւ ընտանեգոյն բացատրեսցէլ զտեսակն բացատրելով, քան զսեռն. ո՛րզան, զոմն մարդն ծանօթագոյն բացատրեսցէ մա՛րդ բացատրելով, քան թէ կենդանի. (Արիստ. գոյաց. ՟Ե։)
Առաւել կամ կարի ազգակից. մերձաւորագոյն, ընտանեգոյն.
φυσικώτερος, -τατος magis vel omnino naturalis Առաւել կամ կարի բնական. ընտանեգոյն. հարազատ. ընդաբոյս.
Միակին է ընտանեգոյն եւ սկզբանն, եւ տեսիլ մոլորակացն։
Են բազում անուանք առ մեզ ընտանեգոյն յայլոց լեզուաց եւ ի մերձակայից, որք ոչ ստուգաբանին. եւ եթէ կամեսցի ոք, ոչ ուղիղ թեւակոխեսցէ, այլ՝ խորթս ստեղծանէ. եւ ո՛չ է բազմաց զսա գիտել, բայց իմաստնոց։ Եւ ի պարսկաց բազում ինչ հասարակորդ է լեզուիս մերոյ, սոյնպէս եւ մեր առ նոսա. զոր եթէ ստուգաբանէ ոք, մեծապէս սխալէ. քանզի բազում անգամ մեր իսկ տեսեալ է ստուգաբանել մերոցս զայսպիսիս, որք այլոց լեզուաց են, որք իմաստունք կարծեցեալ էին, եւ այն յանհմտութենէ լեզուաց։
Մերձաւորագոյն ազգաւ. եւ Նմանագոյն, ընտանեգոյն.
Ի վերայ դրութեանցն յազգականագունիցն հպիմք, քանզի ընտանեգոյն է այս ինքն կեանք եւ բարութիւն յաւէտ՝ քան օդ եւ քար. (Մաքս. ի դիոն.։)
Առաքինութեան քան զամենայն ինչ ընտանեգոյն է բարեփառութիւն։ Զէին խնդիր ոչ թողցուք, զհանճար գիտութեան նորա՝ կատարած բարեփառութեան գոլ սովորեալք (այսինքն ուսեալք)։ Կատարած բարեփառութեան՝ յառ Աստուածն նմանութիւն. (Փիլ.։)
Զքաջաբարութիւն՝ պատուեցին՝ (առաքինիք)։ Աստուածոյ հաճոյ եղեւ. քաջաբարութեան երեւելի յանդիմանութիւն։ Վասն արդարութեան եւ այլ եւս քաջաբարութեան։ Զառն զքաջաբարութիւնն եւ զբարեպաշտութիւն Աստուած արժանի արար ցուցանել։ Քան զքաջաբարութիւն ոչ ինչ է ընտանեգոյն այնոցիկ, որ զրբարի խորհուրդսն առաջի արկեալ է. (Փիլ.։)
Voir tout