cf. Բարձրավզանամ.
to neglect, not to care for;
յ— երթալ, to stretch oneself;
to stretch out one's arms (in yawning or awaking);
յ— կալ, to stand erect, to draw oneself up, cf. Բարձրավզիմ, cf. Խրոխտամ;
ԲԱՐՁՐԱՎԶԱՆԱՄ ԲԱՐՁՐԱՎԶԻՄ. ὐψαυχενέω կամ ὐψαυχενίζω cervices tollo, gorior, jacto Բարձրավիզ կամ բարձրապարանոց լինել. փքանալ. սոնքալ.
Շուն մեռեալ զինքն ոչ պատկառէր, կամ բարձրավզանայր՝ ասել. (Մագ. ՟Լ՟Ա։)
Բարձրազվեալ ամբարտաւանի եղկելին. (Վրք. հց. ՟Բ։)