waywardness, insolence, petulance, insubordination, mutiny;
ստահակութեամբ գնալ, to behave in a disorderly manner.
ἁταξία inordinatio, confusio στάσις, τὸ στασιαστικόν seditio, factio. Անկարգութիւն. խեռութիւն. հեստութիւն. անսաստութիւն. ապստամբութիւն. խռովութիւն.
Ստահակութեամբ գնան։ Զմտաւ ածէր զստահակութիւն քաղաքացւոցն՝ որ զնա ի փախուստ դարձուցին. (՟Բ. Թես. ՟Գ. 11։ ՟Բ. Մակ. ՟Թ. 3։)
Զստահակութիւնս զամենայն յոգւոց ի բաց վարեալ հալածէր. (Փիլ. իմաստն.։)
Ստահակութիւն ոչ էր նախ, մինչ ոչ էր անհաւանեալ աստուծոյ սատանայ եւ մարդն։ Դառնան մարդիկ ի ստահակութիւն կամակար մտօք. (Յճխ. ՟Զ. ՟Է։)
Ի մանկածուն կողմն միտեալ կարկառէր զանիրաւ ստահակութեանցն (մանկանն) տուգանս։ Զանկարգ ստահակութիւնս յինքենէ զատուցեալ։ Խրատ զգաստացուցիչ ստահակութեանն. (Պիտ.։)
Յիշեցուցանէ ապա իսրայէլի եւ զառաջին ստահակութիւնն մարդկային բնութեանս. (Արշ.։)
Երկայնամիտ լինի առ նոցա ստահակութիւնն։ Խոստովանի զյանցանսն եւ զստահակութիւնն. (Իգն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ստահակութիւն | ստահակութիւնք |
| accusatif | ստահակութիւն | ստահակութիւնս |
| génitif | ստահակութեան | ստահակութեանց |
| locatif | ստահակութեան | ստահակութիւնս |
| datif | ստահակութեան | ստահակութեանց |
| ablatif | ստահակութենէ | ստահակութեանց |
| instrumental | ստահակութեամբ | ստահակութեամբք |