s.

tomb, sepulchre, urn, monument;
—ք, cemetery;
մարմնածախ —, sarcophagus;
— հոյակապ, mausoleum;
— դատարկ, cenotaph.

s.

(ար. սիրր. պ. կիւր, քէօր. ռմկ. կոռ. լծ. կոյր, եւ խաւար) μνημεῖον, τάφος monumentum, tumulus, sepulchrum στήλη cippus Գերեզման. դամբարան. տապան. յիշատականոց թաղման մեռելոյ. կոթող. արձան.

Կանգնեաց արձան ի վերայ շիրմին։ Ագարակն եւ այրն ի ստացուածս շիրմաց, կամ շիրմի։ Ի շիրմի անդ՝ զոր փորեցի ես ինձ։ Շինէք զշիրիմս մարգարէից.եւ այլն։

Շիրիմն նորա կայ առ կողմն տաճարին։ Շիրիմն նշանաւոր կայ առաջի դրանն յերուսաղէմ. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 23։ Խոր. ՟Բ. 32։)

Շիրիմ՝ յիշատականոց կոչեն։ Շիրիմ կոչէին նախնիքն զգերեզման մերկացեալ. (Փիլ. լին.։)

Շիրիմ զայն ասէ, ուր զբազում մեռեալս դնէին. (Մխ. երեմ.) իմա՛ որպէս յն. πολυάνδριον sepulchretum. ռմկ. գերեզմաննոց.

Շիրմացն ախեալ դրունք. (Պիտ.։)

Ի կնքելն զշիրմին փականս կենդանակիր քո գերեզմանին. (Նար. ՟Լ՟Զ։)

Գագաթն գողգոթայ՝ տեղի կառափելոյ, եւ շիրիմ առաջին մարդոյն յեբրայեցւոցն ասացեալ. (Անյաղթ բարձր.։)

Ե՛րուսաղէմ, թաղեա՛ զքո մեռեալս. ցո՛յց քոց փափագողաց զմիոյ որովայնի քո զբարեպարիշտ զշիրիմն. (Ածաբ. մակաբ.։)

Շիրիմ մեռելոյ (գերեզման փրկչին) եւ յարութիւն մեռելոց. (Մեկն. ղկ.։)