adj.

whose glory is extinguished;
inglorious, ignoble.

adj.

Ոյր փառքն է շիջեալ. յն. փառք շիջեալ.

Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ. (Յոբ. ՟Չ. 8։)