adj.

imitative;
mimic;

s.

—ն, mimicry.

adj.

ὀμοῖος similis μιμητικός imitativus. Նման. նմանօղ, եւ նմանեցուցիչ. եւ Միմոսականն.

Նմանական պտղովն բղխել պատրաստեսցէ. (Նիւս. երգ.։)

Որով ըզքեզ մարզէ իմ բան, լինել նոցա նըմանական. (Շ. առ ապիրատ.։)

Եղիցի նմանականն հայր՝ ողջ բովանդակ, եւ ծնունդն՝ լի՛ բովանդակ. (Սեբեր. ՟Ա։)

Առ մարդով՝ նմանական է պատկեր. իսկ առ աստուծով՝ բնութեամբ. (Աթ. ՟Թ։)

Կատակերգութիւն, ողբերգութիւն, զայլն եւս զնմանականն ցուցանողացն. (Փիլ. այլաբ.։)

Նմանական ազգն՝ որով սնեալ է, զայնոսիկ նմանեցուցանէ դիւրաւ եւ քաջապէս. (Պղատ. տիմ.։)