adj.

human;
belonging to man, manlike.

adj.

ἁνθρώπινος, ἁνθρωπικός humanus. Սեպհական մարդոյ կամ մարդկութեան. մարդկեղէն. մարդկական.

Յաղագս փառաց մարդկայնոյ։ Զմարդկային տկարութիւնս յանդիմանելով. (Խոր. ՟Բ. 89։ Շար.։)

Նոյն է մարմին մարդկային ունել քրիստոսի, եւ բնութիւն մարդկային. (Յհ. իմ. երեւ.։)

Զմարդկայինսն բանս աղքատութեան քրիստոսի։ Ո՛չ է մարդկայնոյս բնութեան բարին գոլ, այլ աստուծոյ միայն։ Առ զմարդկային աթոռն դաւթի զըստ մարմնոյ հօրն իւրոյ։ Երկուս կամս աստանօր ցուցանէ, է ին՝ որ մարդկային, որ է մարմնոյ, եւ է ինչ՝ որ աստուածային. քանզի մարդկայինն վասն տկարութեան մարմնոյն հրաժարէ ի չարչարանաց, իսկ աստուածայինն նորա յօժար է. (Աթ. ՟Ա։)

Ինքն բանն աստուած զմարդկայինն իւր մտաց ուղղէ զկամս, եւ ինքեան ազդմամբն զմարմնոյն իւրոյ շարժէր ներգործութիւնս եւ կիրս. (Խոսրովիկ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Գերմարդկային

Voir tout