suspicion, distrust, surmise, doubt, mistrust, umbrage;
a. suspicious, distrustful;
— առնուլ, ի կասկածի լինել, ի — անկանել, — ի մտի ունել, to conceive suspicion, to be suspicious, to distrust;
փարատել զ—, to dissipate, to cure of suspicion or distrust;
—է ինձ զնմանէ, I suspect or doubt him, I have no confidence in him, I am diffident about him.
ԿԱՍԿԱԾ որ եւ ԿԱՍԿԱԾԱՆՔ. ὐποψία suspicio ἑλπίς spes. եւ ընդ բայի, ὐποπτεύω, ἁπορέω haesito, dubito. Կարծիք եւ երիկիւղ ապագայ վնասու. ակնկալութիւն չարի. խիթալն. զանդիտելն. տարակոյս. վարանք. ... տե՛ս (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 4։ Յոբ. ՟Դ. 6։ Ես. ՟Ի՟Ը. 19։)
Իսկ (Երեմ. ՟Լ՟Ա. 39.)
Կասկած եւ չափ. յն. մի բառ, ըստ ոմանց՝ լար չափոյ.
Զկասկած առեալ։ Ի կասկածի եղեալ։ Ի կասկած անկեալ։ Ի կասկածի կալ. (Խոր. ՟Բ. 16. 86։ Նոննոս.։ Ոսկ. յհ.։ Իգն.։ Շ. մտթ.։)
Սիրով զարթուցեալ՝մերժեն զերկիւղ կասկածին. (Նար. տաղ.։)
Չապրեցան ի կասկածոյն։ Մեռանել ի կասկածոյ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 8։ ՟Բ. 28։)
Կասկած ի գողոց, երկիւղ յաւազակաց. (Մանդ. ՟Գ։)
Կասկած արկածից. (Նար. ՟Ի՟Ե։)
Եթէ ի տանջանաց կասկած չիցէ։ Ոչ երբէք կասկած լիցի ումեք յիրաց։ Ելցէ տակաւին կասկած յոգի նոցա չհաւատալ ասացելոցս. (Եզնիկ.։ Խոսր.։ Մխ. երեմ.։)
Առ զայրուցսն եւ առ կասկած զգուշանայր բազում եւս ժամանակ յաւելուլ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 7։)
Յերկիւղէ եւ ի կասկածոյ եւս առաւել ուտէ զմիտս. (Ոսկ. ես.։)
ԿԱՍԿԱԾ. ա. իբր Կասկածելի, կամ կասկածոտ.
հովիւք կասկածք եւ կաղակարծք. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)