hy    |   fr

Կամեցողութիւն, ութեան

s.

cf. Կամելութիւն.

cf. ԿԱՄԵԼՈՒԹԻՒՆ.

(Նորոգութեան մերոյ) կամեցողութիւնն՝ աստուածութեանն միայնոյ. (Աթ. ՟Դ։)

Մի կամեցողութիւն, մի են կամք. (Մանդ. ՟Ժ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կամեցողութիւն կամեցողութիւնք
accusatif կամեցողութիւն կամեցողութիւնս
génitif կամեցողութեան կամեցողութեանց
locatif կամեցողութեան կամեցողութիւնս
datif կամեցողութեան կամեցողութեանց
ablatif կամեցողութենէ կամեցողութեանց
instrumental կամեցողութեամբ կամեցողութեամբք