to thrust in, to plunge;
to stick in the mire, to be mire;
to run aground, to strand.
ԽՐԵՄ ԽՐԻՄ. ἑρείδω figo, trudo ἑμπαγεῖναι affigi. Մխել եւ մխիլ ի խորս աւազոյ, տղմոյ, հողոյ, եւ այլն. հարստել, տիլ. մածանիլ. պինդ կռուիլ, յարիլ.
Մօտ ի նաւահանգիստն խրիցէ զնաւն, կամ բախիցէ. (Ոսկ. եբր. ՟Ի՟Դ։)
Առաջինկողմն նաւին խրեալ՝ անշարժ մնայր. (Գծ. ՟Ի՟Է. 41։)
Անկեալք ի տիղմն հանդերձ երիվարօքն խրէին. (Փարպ.։)
Գարշապարօք իւրեանց յերկիր խրեցան. (Երզն. մտթ.։)
Ի գետնանախանձ նուաստութիւն պատկերացն ախտաւորաբար խրիլ. (Դիոն. երկն. ՟Բ։)
Ի պարսկական մայրապականութեանցն վայր վտանգեալ խրին խոհերս. (Յհ. իմ. պաւլ.։)
Խրիլ ի ծակ խլրդան. (Մեսր. երէց.։)
կաքաւէր ի վերայ սառին, եւ խրեալ ոտք նորա՝ եհատ սառն զպարանոց նորա. (Երզն. մտթ.։)
Ոչ խրել ամենեւին յերկրաւորս. (Վրդն. ղեւտ.։)