humility;
deference, submission, humiliation, abasement;
baseness, lowness, inclination, declination.
ταπεινοσύνη, ταπείνωσις humilitas, animi demissio, modestia եւ այլն. Խոնարհն գոլ, եւ խոնարհիլն առաքինաբար. որպէս խոնարհամտութիւն.
Ծառայել տեառն ամենայն խոնարհութեամբ։ Ամենայն խոնարհութեամբ եւ հեզութեամբ։ Մի՛ ինչ ըստ սնահարծութեամբ, այլ խոնարհութեամբ զմիմեանս լաւ համարել առաւել քան զանծինս։ Զքաղցրութիւն, զխոնարհութիւն, զհեզութիւն։ Նմենեքին ընդ միմեանս զխոնարհութիւն ունիցիք. զի աստուած ամբարտաւանից հակառակ կայ. եւ այլն։
Չիք ինչ զուգական խոնարհութեան յառաքինութիւնս. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է։)
ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԻՒՆ. Նուաստակերպութիւն. կամաւոր խոնարհումն. նուաստութիւն յաչս անձին. անշքութիւն. անփառութիւն. ցածութիւն. պարկեշտութիւն. համեստութիւն. չափաւորութիւն. կրօնաւորութիւն.
Առ (կամ ի) խոնարհութեան նորա դատաստան բարձաւ։ Հայեցաւ ՛ն խոնարհութիւն աղախնոյ իւրոյ։ Պարծեսցի եղբայր խոնարհ ի բարձրութիւն իւր, եւ որ մեծատունն իցէ՝ ի խոնարհութիւն իւր։ Որ նորոգեսցէ զմարմին խոնարհութեան մերոյ։ Որչափ ի մեծութիւն հասանիցես, ի խոնարհութեան կա՛լ զանձն քո։ Փրկեա՛ յեղջերէ միեղջերոյ զխոնարհութիւն իմ.եւ այլն։
Խոնարհեցաւ ի տառապանս աղախնոյ իւրոյ. ընդ յոյժ բարձրագոյն պարգեւացն զիւր նուաստութիւնն (յայտնէ), զոր եւ աղքատութիւն անուանեաց ... նա խոնարհեցան յաղախնոյ իւրոյ խոնարհութիւն. (Ոսկ. ղկ.։)
Եւ ինձ տացէ զամնահեշտ լուծն խոնարհութեան. (Ագաթ.։)
Պահք վասն մարմինն խոնարհեցուցանելոյ եդան. ապա թէ մարմին ի չարչարանս, ի խոնարհութեան, եւ ի տկարութեան ինչ ասիցէ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 11։)
Զառաջին ամբարտաւանին զբարձրութիւնն խոնարհեցոյց, եւ զմարդիկ ի խոնարհութենէ ի վեր բարձրացոյց. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է.) (որ հայի եւի ՟Ա. եւ ի յաջորդ նշ)։
ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԻՒՆ. Ցածութիւն. ստորակայութիւն. վայրաբերութիւն. կորացումն.
Զի ի վայր է լուսինն քան զայլ լուսաւորսն, առ մեզ ունի ազգակցութիւն խոնարհութեամբն. (Շ. բարձր.։)
Խոնարհութեամբ գլխոյն՝ աստուծոյ երկրպագուս առնել. (Բրսղ. մրկ.։)
ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԻՒՆ. ըստ քարականաց՝ Լծորդութիւն, կամ պէսպէս փոփոխութիւն բայից.
Խոնարհութիւնք են հինգ. սահմանական, եւ այլն։ Լծորդութիւն է կարգաւոր խոնարհութիւնբայից։ Խոնարհութիւնքն են բերօղ անամակաց. (Թր. եւ Երզն. քեր.։)
ԽՈՆԱՐՀՈՒԹԻՒՆ. Զիջումն. խոնարհումն.
Բնակեցաք ի միասին՝ խոնարհհութեամբ միմեանց. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոնարհութիւն | խոնարհութիւնք |
| accusatif | խոնարհութիւն | խոնարհութիւնս |
| génitif | խոնարհութեան | խոնարհութեանց |
| locatif | խոնարհութեան | խոնարհութիւնս |
| datif | խոնարհութեան | խոնարհութեանց |
| ablatif | խոնարհութենէ | խոնարհութեանց |
| instrumental | խոնարհութեամբ | խոնարհութեամբք |