adj.

humble, meek, modest.

adj.

ταπεινόφρων humilis, qui est animo humili. Խոնարհ մտօք կամ սրտիւ. խոնարհասիրտ. հակադրեալ բարձրամտի կամ մեծամտի.

Խոնարհամիտն յամբարտաւանութենէն զատուցեալ է. (Նիւս. երգ.։)

Խոնարհամիտ է առ ի փառս ժուժկալն. (Բրս. հց.)

Ուսուցանէ զնա խոնարհամիտ լինել. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 27։)

Որ խոնարհամիտն է, յաճախէ իւր զշուք եւ մեծարանս. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)

Է դեղ ամենայն վիրաց չարաց խոնարհամիտ՝ լե՛ր առ ընկերն բարեմիտ. (Շ. այբուբ.։)