cf. Յերիւրեմ.
ԵՐԻՒՐԵԼ. cf. Յերիւրել.
Գունովքն ի մարդոյ տեսակ երիւրեցին։ Ընդ օդս բախեալ, լեզուովս երիւրեալ, եւ ի յօդս ցնդեալ (ձայն). (Լմբ. իմ. եւ Լմբ. պտրգ.։)
Ձայն է բացակատարումն գանչեցելոյ ի մեզ հագագի, եւ երիւրեցելոյ ընդ խոշոր շնչափողն». յն. անցելոյ կամ ուղեւորելոյ. (Սահմ. ՟Ժ՟Ա։)
Մերթ Կրթել զաշակերտս.
Բազումք եկին առ իս ի յուսումն ... եւ ասեն ի վերայ իմ պարսաւանս, որք յինէն են երիւրեալք. (Շիր. վասն կենաց իւրոց.։)