intercessor, mediator;
— լինել, cf. Բարեխօսեմ.
Որպէս Քաղցրաբան. անուշ լեզու.
Քա՛ղցր լեր ի խօսել ... դաշն ի պատասխանելն, եւ բարեխօս յամենայնի. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Զ։)
ԲԱՐԵԽՕՍ ի. ից կամ աց. ա. παρακαλών, παρακαλέσας, πρεσβευτής, μεσίτης advocans, advocatus, intercessor, mediator, legatus Որ բարի խօսի զայլոց, որպէս հաշտարար, կամ յորդորիչ. միջնորդ եւ աղաչաւոր.
Եկին բարեխօսք՝ ստիպէին։ Իբրեւ թէ բարեխօ՛ս էր (կամ բարեխօսէր) ի խաղաղութիւն աշխարհին. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 3։ ՟Ժ՟Գ. 3։)
Ոչ իւրք բարեխօսիւ վարեցեալ. (Փիլ. լին.։)
Ոչ կաշառաւ եւ ոչ բարեխօսիւ փրկութիւն է գտանել. (Խոսր.։)
Բազում բարեխօսիւք. (Եղիշ. ՟Ը։)
Առաքեաց բարեխօսս. (Հ=Յ. նոյ. ՟Ի՟Ե.։)
Եթէ բարեխօս ոք կամ քարոզ եւ կամ առաքեալ՝ ստելով զքաղաքէն պատմիցէ. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Բ։)
ԲԱՐԵԽՕՍ՝ ասին եւ են առ Աստուած՝ վասն մեր, սուրբք, եւ սրբազան իրք.
Աստուածածին եւ կոյս ... բարեխօս խոստովանողացս։ Որ բարեխօսդ ես միշտ աշխարհի։ Լե՛ր բարեխօս։ Զքեզ ունիմք բարեխօս. եւ այլն. (Շար.։)
Ընդ անարատ սրբութեանդ՝ եւ խնամակալ բարեխօս. (Նար. ձ։)
Զօրք լուսեղինաց՝ բարեխօս լերուք ընդ մեղաւորացս եւ այլն։ Սոքա բարեխօսք հանդերձեալք, այլ եւ խնամակալք. (Շար.։ Նար. ՟Ձ՟Ա։)
Սոքա են մեզ բարեխօս յարքայութեանն Աստուծոյ։ Զճգնութիւնս սոցա բարեխօս քեզ ունիմք. (Շար.։)
Ամենայն միջնորդ եւ բարեխօս՝ բանիւ ունի բարեխօսել ... մարտիրոսք անբարբառ բարեխօսք են չարչարանօքն եւ հեղմամբ արեամբն իւրեանց։ Բարեխօս ունիմք զչարչարանսն տեառն։ Առանց բանի է բարեխօս նշան խաչիս. (Շ. բարձր.։)
Աղաչանօք սրբոյ խաչին՝ եւ անբարբառ բարեխօսին։ Ի յերկրի երկինք, եւ ի յերկինս մեզ անբարբառ բարեխօս. (Շար.։)
ԲԱՐԵԽՕՍ՝ ասի եւ Քրիստոս առ հայր ըստ մարդկութեանն վասն մեր. որպէս յն. εὑτυγχάνων (որ յանդիման լինի). եւ παράκλητος (որ մխիթար բանիւք աղերսէ).
Եւ է ընդ աջմէ Աստուծոյ, որ եւ բարեխօս իսկ է վասն մեր։ Միշտ կենդանի է՝ լինել բարեխօս վասն նոցա. (Հռ. ՟Ը. 34։ Եբր. ՟Է. 25։)
Ունիմք բարեխօս առ Աստուած զՅիսուս Քրիստոս զարդարն եւ զանարատ. (՟Ա. Յհ. ՟Բ. 1։)
Բարի բարեխօս, միջնորդ կենդանի, պատարագ անմահ։ Առ հաշտարարն միջնորդ, եւ մշտնջենաւոր բարեխօս. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Ժ՟Ա։)
Առ հայր քո՝ եւ ինձ լիցիս բարեխօս. (Մխ. աղ.։)
ԲԱՐԵԽՕՍ. Սեպհականեալ անուն է հոգւոյն սրբոյ, նովին առմամբ՝ որով կոչի Մխիթարիչ. ըստ յն. παράκλητος paracletus, consolator. Եւս որպէս ὐπερτυγχάνων Գերօրինակ յանդիման եղեալ՝ միջնորդ.
Ինքն հոգին բարեխօս լինի ի հեծութիւնս անմռունչս. (Հռ. ՟Ը. 26։)
Զմի որդի գիտեմք, որ խոստացաւ մեզ առաքել առ մեզ առ ի հօրէ զբարեխօսն զհոգին սուրբ։ Արդ գեղեցիկ է այս եկեղեցւոյ սրբարար եւ օգնական եւ բարեխօս հոգին սուրբ։ Բարեխօս կոչեցեալ է վասն մխիթարութեան բարեխօսութեան եւ օգնականութեան տկարութեանս մերոյ։ Ամենայնի վարդապետ եւ բարեխօս յԱստուծոյ եւ սրբարար հոգին սուրբ բարեխօս է։ Ծածկէ զայս ամենայն ամենաբարի զօրութիւն բարեխօսին. (Կոչ. ՟Ժ՟Ղ. ստէպ։)
Յուսամ ես տէրն իմ, յորդին համագործ, եւ ի հոգին սուրբ բարխօս։ Բնակեալ է յոսկերս սոցա բարեխօս հոգին. (Ագաթ.։)
Անդ բարեխօսն թռուցեալ (աղաւնակերպ) ... ի վերայ հանգչէր. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11։)
Միւս եւս բարեխօս առաքեմ առ ձեզ, այսինքն մխիթարիչ. (Եփր. համաբ.։)
ԱՌԱՆՑ ԲԱՐԵԽՕՍԻ. իբր մ. այսինքն Անմիջնորդելի, անհրաժեշտ օրինակաւ.
Առանց բարեխօսի՝ բազմապատիկ տանջի։ Առանց բարեխօսի վրէժ առնուլ յանցանաց մերոց. (Եղիշ. ՟Բ. ՟Է։)
ԲԱՐԵԽՕՍ ԱՌՆԵԼ, ԱՐԿԱՆԵԼ, ՈՒՆԵԼ. Միջնորդ ընդ մէջ ձգել հաշտութեան, եւ ընդունելութեան հայցուածոց.
Սուրբ զաստուածածինն եւ զամենայն սուրբս բարեխօս արասցուք, եւ այլն. (Պտրգ.։)
Զնորա անմեղ չարչարանսն ... բարեխօս արկեալ. (Լմբ. պտրգ.։)
Զքեզ ունիմք բարեխօս առ Քրիստոս վասն անձանց մերոց. (Շար.։)
ասի եւ Բարեխօս ունել զԱստուած առ սուրբս, յորժամ աղաչեմք զի հրամայեսցէ նոցա.
Զհարսն մեր զառաջինս բարեխօս կալցուք առ Աստուած, մանաւանդ թէ զԱստուած առ նոսա, զի նախ նոքա թողութիւն շնորհեսցեն արդարապէս անիծիցն, զոր հեղին ի վերայ որդւոց ժողովրդեան իւրեանց. (Շ. թղթ.։)
ԲԱՐԵԽՕՍ ԼԻՆԵԼ. Միջնորդել. բարեխօսել.
Եւ ինքն խոստանայր լինել բարեխօս. (Խոր. ՟Բ. 18։)
Բարեխօս լերուք առ տէր վասն քաւութեան մեղաց մերոց. (Ժմ.։ եւ Շար. ստէպ։)