termination, term, end, completion.
Աւարտելն, աւարտիլն. աւարտ. վախճան. յանգ. կատարումն. լրումն իբր պսակ. ծայր.
Սա է փրկութեան մերոյ աւարտումն. (Յհ. իմ. եկեղ.։)
Բանիս աւարտումն առնեմ. (Մաշտ.։)
Պատուհաս իմոցս պարտուց առանց աւարտման ունի զսահման։ Ի նոյն գիր բերեալ զաւարտումունս տանցն։ Մինչեււ ի լրումն աւարտման բանիս։ Ի յաւարտումն եւրոպէի։ Աւարտումն ամանակի։ Ամբարձար ի կատար աւատման վերնայինն երկնի. (Նար.։)
Զի եւ թիւն ինունցն քահանայապետութեանց առցէ զաւարտումն. (Շ. բարձր.։)
Յորժամ խորհուրդն չար՝ գործով յաւարտումն գայ. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աւարտումն | աւարտմունք |
| accusatif | աւարտումն | աւարտմունս |
| génitif | աւարտման | աւարտմանց |
| locatif | աւարտման | աւարտմունս |
| datif | աւարտման | աւարտմանց |
| ablatif | աւարտմանէ | աւարտմանց |
| instrumental | աւարտմամբ | աւարտմամբք |