termination, completion, consummation, end, term, point, extremity, issue, exit, conclusion;
fall, termination, cadence;
— դնել, to end.
τέλος finis, terminus, κορωνίς summitas լծ. եւ նոյն ընդ Վերջ. վախճան. ծայր. կատարած, յանգ, եւ կատար իբր պսակ, գլխաւորումն. բովանդակութիւն.
Լինի սրով գլուխն հատեալ, եւ յոլովից տանջանացն զայն ի վերայ գնէ աւարտ. (Ածաբ. ի կիպր.։)
Եթէ զաւարտին քարն ոչ գնիցեմք, որ է կապ ամենայն շինուածոյն, կործանի բովանդակ շինուածն. (Եփր. աւետար.։)
Գլուխ եւ աւարտ մարտիրոսաց. (Շար.։)
Զաւարտն ամենայն առաքինութեան զանոխակալութեան ջանս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 22։ եւ մ. ՟Բ. 27։)
Զառաքինութիւնս ի մի վայր ժողովեալ պօղոս՝ զսէրն աւարտ արար ամենայնի. (Հց. աթ. կիւրղ.։)
Դնէ զՔրիստոսի գալստեանն օրէնս աւարտ աստուածագիտութեանն. (Արշ. ՟Լ՟Գ։)
Աւարտ՝ կատարման իրաց սովոր եմք կոչել։ Ի նոյն բերէ եւ քարոզն զաւարտն։ Ապա աւարտ զայն դնէ՝ զօրհնելն զնա ամենայնիւ. (Խոսր. պտրգ. եւ ժմ։)
Զհիմն սկսման, եւ զաւարտ լրման. (Նար. մծբ.։)
Զմերայինն լուսաւորչի զաւարտ համառօտ հաւատոյ հաստատութեան յանձինս մեր հաստատեսցուք. (Լմբ. հանգ.։)
Վայելչութեանն աւարտ։ Աւարտ վերջին չարեացն։ Բոլորումն (չարեաց) զայս դնելով աւարտ. (Պիտ.։)
Յերկրիս հարոց ի չորրորդ բաժինս, եւ յերրորդ հայոց աւարտին. (Զենոբ.։)