adj.

infinite, interminable, endless, continual, perpetual;
not finished.

adj.

ἅπειρος. infinitus, sine termino. Ոյր չիք ծայր եւ աւարտ. անսահման, անհուն, անվախճան. անզրաւ. ծար ճոթ չունեցօղ. նիհայէթսիզ.

Աստուած զամենայն աւարտէ (այս ինքն բովանդակէ), եւ ոչ ինչ է յէակացս անաւարտ. (Արիստ. աշխ.։)

Ի սահման անաւարտ եւ անստուեր յաւիտենին. (Նար. խչ.։)

Ոչ աւարտեալ. անկատար. թերի. որ ոչն եզրակացուցանէ տիրապէս. պակասաւոր. գուսուր. քէմալսըզ.

Որ աւարտուն, եւ որ անաւարտ։ Աւարտնոց եւ անաւարտից։ Աւարտեալն եւ անաւարտն՝ ստորոգականացն միայն գոյ հաւաքաբանութեանց։ Այսոքիկ ամենեքեան անաւարտք են հաւաքաբանութիւնք. (Անյաղթ ի ԺԴ. գլ. Արիստ.։ Իսկ անդ.)

Կոչեցին անաւարտունք. իմա՛ անաւարտք, ոչ աւարտունք։