Անվախճան, ից

adj.

ἁτελεύτος. fine carens, ἁκατάλυτος, αίδιος , ἁνήσυτος. perpetuus, aeternus, qui perfici non potst, sempiternus. Որոյ չիք վախճան. անվախճանելի. անկատարած. եւ անկատարելի, անեզր. անանց. անլուծանելի. մշտնջենաւոր. վերջ չունեցօղ, որ լմննալիք չունի. սօնսուզ. նիհայէթսիզ.

Կենացն անվախճանից. (Եբր. ՟Է. 16։)

Գիր համարոյն ... անվախճան կատարած յաւուրս քառասուն ձգտէր. (՟Գ. Մակ. ՟Դ. 12.) յն. զանկատար առեալ կատարած։

Անվախճան հատուցմունք, կամ արքայութիւն. կամ կորուստ, պատուհաս. նախատինք. սպանդ, վիշտ. (Ագաթ.։ Փարպ.) (Նար.։)

Անվախճան թագաւոր։ Յանվախճան փառաբանողաց։ Յանվախճան յաւիտեանս. (Նար.։)

Անվախճան եղիցի յիշատակ քո ի մտաց սրտի իմոյ. (Վրք. հց. ՟Բ։)