consanguinity;
affinity, alliance by marriage;
analogy, likeness, resemblance.
συγγένεια, cognatio, conjunctio Ազգակիցն գոլ. ազգականութիւն. արենակցութիւն. եւ Բնութենակցութիւն. եւ Բնութիւն.
Ի նախնեացն յարենէ որ ասին ազգակցութիւնքն։ Որ ինչ յազգակցութեան՝ առ որդիսն, ծնօղքն. (Փիլ.։)
Քանզի ազգակցութիւնն մի է։ Առ մարմնական ազգակցութիւնս այսպիսի ախտակցութիւնս ունիմք։ Ոչ հեռի ի միմեանց գոլով ժամանակաւ եւ ազգակցութեամբ. (Մխ. դտ.։ Սարգ. յկ. ՟Է։ Ճառընտ.։)
Այն է հարազատ քումդ ազգակցութեան։ Անպարտակիրն ազգակցութեան երկնիչ վերստին. (Նար. ՟Հ՟Դ. եւ Նար. կուս.։)
Որ անկաւն՝ դարձեալ կանգնեցաւ, գալով բանին յազգակցութիւն հողեղինացս. (Համամ առակ.։)
Հասարակ է ի վերայ երկոցունց ազգակցութեանն իրաւունք. (Բրս. թղթ.։)
Կցորդութիւն. մերձաւորութիւն. ընտանութիւն. համանմանութիւն. համեմատութիւն.
Ազգակցութիւն մարդկան ընդ վերնոց բնակութեանցն։ Եղբայրասէր կրօնաւոր ազգակցութիւն ունի առ Քրիստոս։ Լուսինն առ մեզ ունի ազգակցութիւն խոնարհութեամբն։ Ազգակցութիւն իմն առ նախկինսն համանգամայնքն ընդունին։ Խեցեաւն սրբէր զամանն խեցեղէն. ազգակցութեամբն զազգակիցն մխիթարէր։ (Յհ. իմ. եկեղ.։ Նեղոս.։ Շ. բարձր.։ Անյաղթ համանգ.։ Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ազգակցութիւն | ազգակցութիւնք |
| accusatif | ազգակցութիւն | ազգակցութիւնս |
| génitif | ազգակցութեան | ազգակցութեանց |
| locatif | ազգակցութեան | ազգակցութիւնս |
| datif | ազգակցութեան | ազգակցութեանց |
| ablatif | ազգակցութենէ | ազգակցութեանց |
| instrumental | ազգակցութեամբ | ազգակցութեամբք |