to consecrate;
to ordain priest.
ἰερουργέω operor sacris, sacrifico ἰερατεύω, -ομαι sacerdotis fungor τελετουργέω consecro, initio. Գործել զգործ կամ զպաշտօն քահանայի եւ քահանայութեան. քաւել. նուիրագործել. պատարագել. կատարել՝ պաշտել. մատուցանել. տնտեսել զհոգեւորս.
Քահանայագործել զքո անարատ մարմինդ եւ զպատուական արիւնդ։ Քահանայագործեալ հօր ղիւր մարմինն։ Քահանայագործել հաճոյական պատարագ զանձինս ձեր։ Իշխանական համարձակութեամբ զփրկութիւն մեր քահանայագործէ։ Քահանայգործելն քրիստոսի է սրբելն զմեզ. (Պտրգ.։ Պրպմ. ՟Լ՟Բ։ Շ. ՟ա. պ. ՟Ի՟Գ։ Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)
յոբ օր աւուր քահանայագործէր (այսինքն զոհէր) ըստ թուոյ որդւոցն. (Միխ. ասոր.։)
cf. ՔԱՀԱՆԱՅԵԼ, cf. ՔԱՀԱՆԱՅԱՆԱԼ, cf. ԿԱՏԱՐՈՂԱՊԵՏԵԼ, cf. ԻՒՂԱԳԸԼԽԵԼ, cf. ՍՐԲԱԶԱՆԵԼ։
ՔԱՀԱՆԱՅԱԳՈՐԾԵԼ. որպէս Քահանայ առնել. ձեռնադրել կամ սրբել ի քահանայութիւն.
Դնէ զարարչական զձեռն իւր ի վերայ սրբոց իւրոյ առաքելոցն, եւ քահանայագործէ զնոսա. (Զքր. կթ.։)
Արժանապէս քահանայագործեալ (սուրբ քահանայդ), եւ կրկին պատուոյ արժանացեալ. (Ոսկիփոր.։)
Նոցա յաւէա պարտ է սրբել զայլսն, եւ պաշտել առանց մեղանչելոյ՝ զԱստուած, որք քահանայագործեցան. (Մեկն. ղեւտ.։)
Ըստ հեթանոսաց՝ Ձօնել. նուիրագործել իբր սրբազան ինչ. καθιερόω consecro, devoveo.
Քահանայագործեցին այսպիսի բանիւքս զհամբաւս իսկ, եւ զպատկերս եւ զբագինս. (Պղատ. օրին. ՟Ե։)