to be or become high priest or pontiff;
to perform the duties of pontiff.
չ. ἁρχιερατεύων pontifex constituor, summo sacerdotio fungor. Քահանայապետութիւն առնել, եւ քահանայապետ լինել, կարգիլ. առաջնորդել ի սրբազան կարգի.
Յանդիման երեսաց հօրդ քահանայապետեա՛ մեզ։ Եզեալ յերկինս երկնից՝ զամենեսեան զմեզ Ելեալ յերկինս երկնից՝ զամենեսեան զմեզ քահանայապետելով իւր սրբէ, Լմբ. (պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)
Նախ երբայեցւոց քահանայապետեաց ահարոն. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Իբրու ի նոյն իսկ յաստուածութենէ քահանայապետիլ նոցունց։ Երիցագոյնն եւ մերձ առ Աստուած իմացութեանց բարեզարդութիւն ի կատարողապետականէն լուսափայլութենէ քահանայապետեալ. (Շ. հրեշտ.։ Դիոն. երկն.։)
Նուաստագունիցն կարգաց իւրաքանչիւր ոք առաջինն քահանայապետէ. իսկ վերնագունիցս այսոցիկ զարդու քահանայապետութեանս՝ աստուած քահանայապետէ. (Մաքս. ի դիոն.) (այսինքն որպէս սրբազան պետ լուսատու լինի, առաջնորդէ)։