inclination, tendency, propensity, disposition;
proneness;
inclination;
—ումն ի չարն կամ ի բարին, good or evil propensities.
ՄԻՏՈՒԹԻՒՆ ՄԻՏՈՒՄՆ. ῤοπή propensio, inclinatio եւ libramentum τὸ ἑπιρρεπές pronitas. Միտելն. հակումն. հակամիտութիւն. խոտորումն ի միջին կշռութենէ. յօժարութիւն. բերումն.
Ունիմք բնութեամբ միտութիւն ինչ յողորմութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 27։)
Ծանր իմն է եւ վայրաբեր՝ մեղացն միտումն։ Ետես ի ստեղծուածին իւրում զառ ի վատթարն միտումն. (Նիւս. կազմ.։)
Որ զկարծրացեալ ոգիս շարժէ ի միտումն վատթարաց. (Սոկր.։)
Միտումն յաղթութեան ի վերին խնամոցն լինի։ Դիպուած բախտի, որ ոչ կայ հաստատուն՝ անցեալ ի վերայ միոյ միտման. (Պտմ. աղեքս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միտումն | միտմունք |
| accusatif | միտումն | միտմունս |
| génitif | միտման | միտմանց |
| locatif | միտման | միտմունս |
| datif | միտման | միտմանց |
| ablatif | միտմանէ | միտմանց |
| instrumental | միտմամբ | միտմամբք |