cf. Միտումն.
ՄԻՏՈՒԹԻՒՆ ՄԻՏՈՒՄՆ. ῤοπή propensio, inclinatio եւ libramentum τὸ ἑπιρρεπές pronitas. Միտելն. հակումն. հակամիտութիւն. խոտորումն ի միջին կշռութենէ. յօժարութիւն. բերումն.
Ունիմք բնութեամբ միտութիւն ինչ յողորմութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 27։)
Ծանր իմն է եւ վայրաբեր՝ մեղացն միտումն։ Ետես ի ստեղծուածին իւրում զառ ի վատթարն միտումն. (Նիւս. կազմ.։)
Որ զկարծրացեալ ոգիս շարժէ ի միտումն վատթարաց. (Սոկր.։)
Միտումն յաղթութեան ի վերին խնամոցն լինի։ Դիպուած բախտի, որ ոչ կայ հաստատուն՝ անցեալ ի վերայ միոյ միտման. (Պտմ. աղեքս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միտութիւն | միտութիւնք |
| accusatif | միտութիւն | միտութիւնս |
| génitif | միտութեան | միտութեանց |
| locatif | միտութեան | միտութիւնս |
| datif | միտութեան | միտութեանց |
| ablatif | միտութենէ | միտութեանց |
| instrumental | միտութեամբ | միտութեամբք |