adj.

որ եւ ՄԱԿԱՑՈՒ. ἑπιστήμων, ἑπιστημός, ἑπιστάμενος sciens, peritus. Մակ կացօղ. վերահասու. ներհուն. հմուտ. գիտնաւոր. գիտնական. տեղեակ, գիտցօղ.

Միոյն ի բազումս լուծանել՝ բաւականապէս մակացօղ ոչ ոք. (Պղատ. տիմ.։)

Ո՞չ ապաքէն բժիշկս կոչես զայնոսիկ, որ մակացողքն են յաղագս այսորիկ. (Պղատ. մինովս.։)

Զձիս ոչ ոք գիտէ հաճեցուցանել՝ բայց յայնմանէ, որ մակացողն է ձիոց. (Պղատ. եւթիփռոն.։)

Ասիցեն, թէ՝ եւ ձեւոցն կատարմունք նախայայտնիք են, եւ մակացողացն ճանաչին. (Նիւս. բն.։)

Ցուցաւ ոչ ամենեցուն իմանալ, այլ՝ իմաստնոց եւ մակացողաց, որք յայնոսիկ վարժեցան հոգւովն. (Շ. բարձր.։)