hy    |   fr

Հաւատոյ

cf. Հաւատալի.

ՀԱՒԱՏՈՅ իբր արժանահաւատ. πιστός credibilis. հաւատալու արժանշ հաւատալու բան ըստ յն. եւ լտ. հաւատալի կամ հաւատարիմ չ

Եթէ այն հաւատո՛յ է, եւ այս հաւատարիմ է. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)