that partakes of the same existence, consubstantial, coexistent.
συνών ὀμοούσιος ejusdem essentiae, consubstantialis Բնութենակից. իսկակից. համագոյ.
Ցուցաւ էակից միշտ եւ գոյակից հօր. (Կիւրղ. գանձ.։)
Էակիցն հօր անդրանիկն որդի։ Ի փառս էակցի որդւոյդ։ Ի ձեռն բանին իւրոյ էակցի։ (Հոգին) փառակից որդւոյ, էակից ընդ հօր. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Խ՟Ը. ՟Հ՟Ե. եւ Նար. գանձ հոգ.։)
Էակից Հօր եւ հոգւոյն՝ անսկիզբն որդի։ Անեղանելի հոգիդ սուրբ, որ ես ընդ Հօր փառակից, եւ էակից գոլով ծոցածին բանին։ Ի պաշտօն փառաց քոց, եւ էակից փառակցացդ. (Շար.։)
ԷԱԿԻՑ ԵՂԵԱԼ. συνουσιώμενος իբր Ի միասին եւ կից գտեալ.
Սաղմոսացն սրբազնաբանութիւն էակից եղեալ գրեթէ ամենայն քահանայապետականացն խորհրդոց. (Դիոն. եկեղ.։)
Առ մի դիտումն կատարելն զամենայն, այսինքն ի մարդկան փրկութիւն, ասաց զէակիցն եղեալ. ուստի եւ անդէն ի վերայ եբեր զգրէ՛ն թէ, դատելով զոր ի բառէն ընդդիմանալն. (Մաքս. ի դիոն.։)