adj.

de la même nature.

adj.

(որ առ յետինս գրի Բնութենակից). որ եւ ԲՆԱԿԻՑ, ՀԱՄԱԲՆԱԿԻՑ. Կցորդ նոյն բնութեան. իսկ յաստուածայինս՝ Համագոյակից. էակից.

Զուգակից եւ բնութիւնակից եւ փառակից հօր եւ որդւոյ. (Արծր. ՟Ա.13։)

Զփառակից եւ զբնութիւնակից որդին ետ փոխան մեր ի մահ խաչի. (Խոսր.։)

Ծնունդ, զի ծնողին բնութիւնակից։ Հոգին որ բնութիւնակից է որդւոյ. (Լմբ. սղ.։)

Ոչ ես ասէ յիմ բնութիւնակից մեղաւորացն եմ օտար, եւ ոչ դու ի քո բնութիւնակցին (հօր) ողորմութենէն հեռի։ Բնութիւնակից ձեր մարդիկն։ Նախատինք են բնութիւնակցացն իմոց. (Լմբ. սղ.։)

Զտէրն մեր եւ զեղբայրն ըստ մարմնոյ բնութիւնակից եւ փրկիչ. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ժ՟Ը։)