natural, innate;
— յօժարութիւն, temper, inclination.
φυσικός, ἕμφυτος naturalis, a natura insitus Բնական. բնիկ. ընդաբոյս. սեպհական. տնկակից.
Չէ՛ բնաւոր ցանկութիւնն արծաթասիրութեան։ Վախճան լինիցի ի ցաւոց ինչ բնաւորաց. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. ես.։)
Բնաւոր էիցս ընդ էին ճշմարտի. (Համամ առակ.։)
Յորժամ թիւրեսցին շունչք հողմոցն յընտանի եւ ի բնաւոր ճանապարհացն. (Սարկ. շարժ.։)
Իւրական եւ բնաւոր առաքինութեամբք։ Ի բնաւորսն ունակութիւնս. (Գր. հր.։)
Տէր զօրութեանց վերնոցն, եւ ամենայն երկրի. եւ այս ըստ արարչութեանն եւ բնաւոր տէրութեանն. (Սկեւռ. ես.։)
ԲՆԱՒՈՐ ա. Ի բնէ փորեալ. փորածոյ ըստ ինքեան.
Ի մէ՛ջ անտառախիտ ծառոց այր բնափոր եղեալ յարարչէն, եւ ոչ յումեքէ. (Եպիփ. ծն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բնաւոր | բնաւորք |
| accusatif | բնաւոր | բնաւորս |
| génitif | բնաւորի | բնաւորաց |
| locatif | բնաւորի | բնաւորս |
| datif | բնաւորի | բնաւորաց |
| ablatif | բնաւորէ | բնաւորաց |
| instrumental | բնաւորաւ | բնաւորաւք |