adj.

of iron;
— գործիք, tool, instrument of iron.

cf. երկաթի. իրօք կամ նմանութեամբ. երկթէ.

Եհան զձեզ յերկաթեղէն հնոցէն. (Օրին. ՟Դ. 20։)

Ինն հարիւր կառս երկաթեղէնս. (Դտ. ՟Դ. 13։)

Ի վերայ երկաթեղէն եւ կառեղէն ոտիցն. (Դան. ՟Բ. 34։)

Հրամայեաց հանել յերկաթեղէն տապակ։ Զոր կալեալ արշակայ՝ տարաւ ի պարթեւս երկաթեղէն կապանօք։ Կապէ զոտս արշակայ երկաթեղէն շղթայիւք. (Խոր. ՟Բ. 2. 12։ ՟Գ. 35։)

Ադամանդեայ ունելով սիրտ, եւ հոգի երկաթեղէն». այսինքն խիստ եւ կարծր. (Սարկ. քհ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif երկաթեղէն երկաթեղէնք
accusatif երկաթեղէն երկաթեղէնս
génitif երկաթեղինի երկաթեղինաց
locatif երկաթեղինի երկաթեղէնս
datif երկաթեղինի երկաթեղինաց
ablatif երկաթեղինէ երկաթեղինաց
instrumental երկաթեղինաւ երկաթեղինաւք