adj.

ecclesiastic, belonging to the church;

s.

ecclesiastic, clergyman.

adj. s.

ἑκκλησιαστικός ecclesiasticus Որ ինչ եկեղեցւոյ է սեպհական. եկեղեցնայ.

Եկեղեցական կարգ, կամ հաւաք, ուխտ, խորհրդածութիւն, գաւիթ. եւ այլն. (Ագաթ.։ Սհկ. եկեղ.։ Փարպ.։ Նար.։)

Եւ Անձն կարգեալ ի պաշտօն եկեղեցւոյ. կղերիկոս, սարկաւագ, քահանայ, եպիսկոպոս. եւ Եկղեսիաստիկոս կամ վարդապետ.

Պաշտօնէիւք եկեղեցականօք։ Եկեղեցականքս քրիստոնէից՝ ընդ ղեւտականացն։ Յարդարիչն, կամ ամրութիւն եկեղեցականաց. (Նար.։)

Եկեղեցականացն բարեկրօն լինել. (Խոսր.։)

Դու՝ որ եկեղեցականդ ես, մեկնեա՛ (զձայնս սուրբ գրոց). (Սեբեր. ՟Ե։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Եկեղեցականութիւն, ութեան

Voir tout