ԲԱՐԵԳԻՏՈՒԹԻՒՆ ԲԱՐՈՒՑ. Քաջ տեղեկութիւն եւ հմտութիւն բուսոյ բարուց. որպէս բնագիտութիւն. ըստ յն. բնախօսութիւն. φυσιολογία
Ո՞ է՝ որ զմտաւ ածել մարթէ զիւրաքանչիւր նոցա (զգազանաց) բարուցն բարեգիտութիւն. (Կոչ. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնք | 
| accusatif | բարեգիտութիւն | բարեգիտութիւնս | 
| génitif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց | 
| locatif | բարեգիտութեան | բարեգիտութիւնս | 
| datif | բարեգիտութեան | բարեգիտութեանց | 
| ablatif | բարեգիտութենէ | բարեգիտութեանց | 
| instrumental | բարեգիտութեամբ | բարեգիտութեամբք |