who speaks of God;
declared by God.
Խօսօղ ընդ Աստուած, եւ ի դիմաց նորա առ մարդիկ. խօսօղ ՟Ավ զԱտուածոյսն. Աստուածամերձ եւ ատուածաբան. իբր յն. θεολόγος , եւ θεολογικός
Աստուածախօս լեզու, աստուածըկալ խորան. (Աղօթ.։)
Մովսէս աստուածախօս. (Շար.։)
Ընդ մեծին Մովսեսի ընդ աստուածախօսին. (Կորիւն.։)
Մարգարէքն աստուածախօսք. (Ագաթ.։)
Քան զաստուածախօսք. (Ագաթ.։)
Քան զաստուածխօսացն. (Սեբեր. ՟Գ։)
Աստուածատեսք, աստուածատեսք, աստուածախօսք. (Մանդ.։ ՟Ն։ եւ Եփր. պհ.։)
Հոգիազարդ եւ աստուածախօսն դաւիթ. (Տօնակ.։)
Առաքեաց զմարգարէն Եսայիաս աստուածախօս բարբառովն Մխիթարութիվն վշտացելոցս. (Լծ. կոչ.։)
Աստուածախօս բերան. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ։)
Թուղթս աստուածախօսս. (Ագաթ.։)
Բանիւք աստուածախօս գրոց. (Տօնակ.։ (երեքին սոքա հային եւ ի յաջորդ նշ։))
ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Աստուածով խօսեցեալ.
Աստուածախօս վարդապետութիւն, կամ բան. (Ագաթ.։ Գր. տղ.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ու խօսեցաւն Աստուած.
Ելին ի սինա յաստուածախօս լեառն. (Տօնակ.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ընդ Ատուածոյ խօսեցեալ՝ որպէս դաշնակցութեամբ.
(Աբրահամ) աստուածախօս դաշնաւոր կատարեալ. (Կորիւն.։)
ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ատուածոյ խօսեալ ի հարսնութիւն.
Սուրբ կոյս՝ աստուածախօս հարսն. (ՃՃ.։)